Η γυναίκα / Το ρούχο

Τα ρούχα ως οικειότητα, ως συναίσθημα και ως μνήμη. Ως εργαλεία για μεταμόρφωση, ως ένδειξη θριάμβου, ως σημάδι συγγένειας και επαφής. Τα αφουγκραστήκαμε, γιατί τα ρούχα λένε ιστορίες.

Αν έπρεπε να πετάξεις όλα σου τα ρούχα και να κρατήσεις μόνον ένα, ποιο θα ήταν αυτό; Τι θα φορούσες για να ξεχωρίσεις; Τι θα ‘βαζες για να περάσεις απαρατήρητη; Θα μπορούσες να ζεις σε ένα σπίτι χωρίς καθρέφτη; Θα ήθελες να μπορούσες να κυκλοφορείς γυμνή στον δρόμο; Έχασες ποτέ το ένα γάντι, το ένα σκουλαρίκι, τη μία κάλτσα;  Όταν είναι να πετάξεις ένα ρούχο, μην πονάς για τον αποχωρισμό, απλά ευχαρίστησέ το για τη χαρά που σου πρόσφερε και γιόρτασε την νέα του ζωή.

Ποτέ μα ποτέ, μη δένεις τα καλσόν! Ποτέ, μα ποτέ, μην κάνεις τις κάλτσες σου κουβαράκια. Ήρθε η ώρα κι αυτές  να ξεκουραστούν... Όλη τη μέρα ήταν στους δρόμους.

Να τις φυλάξεις όλες τις φωτογραφίες σου που δεν σου αρέσεις. Σε είκοσι χρόνια θα τις βλέπεις και θα λες, «τι όμορφη που ήμουν τότε!».