Τερματικός σταθμός

«Θαρρώ πως ορισμένα πράγματα είναι καλύτερα να τα συζητάμε. Και καμιά φορά ένας ξένος είναι το καταλληλότερο πρόσωπο για κάτι τέτοιο, δεν βρίσκετε;».

Βρισκόμαστε σ’ ένα βαγόνι τρένου. Τέσσερις επιβάτες. Τέσσερις συναντήσεις στο ίδιο βαγόνι, στην ίδια θέση, στην ίδια διαδρομή. Ένας παράξενος επιβάτης ξεκινά την κουβέντα, στήνοντας ένα παιχνίδι με τον καθένα ξεχωριστά. Τους ωθεί να του εκμυστηρευτούν κάτι απ' τη ζωή τους.

Είμαστε επιβάτες που κατεβαίνουν διαρκώς σε λάθος σταθμό και κάθε φορά μας φαίνεται ευκολότερο να ξεκινήσουμε τα πάντα από την αρχή με βάση αυτό το σφάλμα, παρά να περιμένουμε το επόμενο τρένο. Ως την επόμενη φορά που θα αποδειχθούμε το ίδιο απρόσεχτοι. Τέτοιοι είμαστε. Γι’ αυτό οι σιδηροδρομικές εταιρίες έφτιαξαν τους τερματικούς σταθμούς. Για να μας απαλλάξουν από το αδιάκοπο πήγαινε-έλα.

«Κανείς τους. Ούτε ένας. Αν υπήρχε έστω και ένας τόσα χρόνια θα τον είχα συναντήσει. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας που να καταλαβαίνει. Που να μην πηγαίνει πουθενά, που να μην έρχεται από πουθενά, να αναγνωρίζει τέλος πάντων τη σημασία τούτης της διαδρομής. Να εκτιμά κάποιον που ζει εδώ».