Πισίνα (νερό;)

Υπνωτιστικό και αιχμηρό, καυστικό και συχνά ενοχλητικό, έργο που αλλάζει συνεχώς τόπο και χρόνο, δοκιμάζοντας τα όρια του θεάτρου με γλώσσα ευθύβολη και βίαιη, το Πισίνα (νερό;) προσκαλεί τον θεατή σε μια μοναδική παραστασιακή εμπειρία. Χωρίς συγκεκριμένους χαρακτήρες και χωρίς συγκεκριμένες οδηγίες από τον συγγραφέα για τον αριθμό των ατόμων που απαρτίζουν το καστ, το έργο παρασύρει το θεατή σε μια πρωτότυπη ιστορία. Σαν οπλισμένος με αυτόματο όπλο, με ωμότητα, χιούμορ και ποιητικότητα, ο Ravenhill εγείρει ερωτήματα για την τέχνη και την εμπορευματοποίησή της, τη φιλία και τις αστοχίες της, τη φιλοδοξία και την ηθική, την επιτυχία και τον ανταγωνισμό. Μιλά για τη ζωή, την αρρώστια, την αγάπη, το θάνατο, την ελπίδα, τη ζήλεια. Μιλά για την περιπέτεια του ανθρώπινου βίου, για τον άνθρωπο και τις ρωγμές του. Και μας προσκαλεί όλους, τελικά, να βουτήξουμε στην πισίνα των προσωπικών μας επιθυμιών και αποτυχιών.