Η Μεγάλη Άρκτος

Όταν μιλάμε και «δε λέμε λέξεις, λέμε πτώματα», ο τρόπος που μας απομένει είναι η μουσική, μια μουσική χαμένη.

Στην διαδρομή της, η Όλγα συναντά ηρωίδες της τραγωδίας και παλιές γυναίκες που θρηνούν, καθώς και τον άντρα της ιστορίας της χαμένο σε εφιάλτες.

Τέσσερεις γυναίκες ηθοποιοί, τέσσερα κομμάτια της ίδιας γυναίκας σε διαφορετικούς χρόνους συναντούν η μία την άλλη, τραγουδούν η μία στην άλλη, ελευθερώνουν η μία την άλλη και προσκαλούν τον άντρα σ’ ένα ανάστροφο οδυσσειακό ταξίδι στη θάλασσα μέσα μας.

Σε μια εποχή όπου νιώθουμε όλοι φάλτσοι, η μουσική, για την Ρηνιώ Κυριαζή, «δεν είναι οι νότες, είναι οι ιστορίες μας, οι αγάπες, τα σώματα, οι λίμνες και οι θάλασσες μέσα μας.»