Καταστρούπολη

Πανελλήνια Πρώτη, για παιδιά από 10 ετών.

Όταν όλα τα αποθέματα της μνήμης μας έχουν εξαντληθεί, άραγε από πού θα βρει η φαντασία μας να αντλήσει το υλικό που της χρειάζεται, για να σχεδιάσει τη ζωή μας παρακάτω; Οι άνθρωποι της Καταστρούπολης, πέντε όχι και τόσο άγνωστοι δυστυχώς σ' εμάς ανήλικοι ενήλικες, άπληστοι και υπερόπτες, ανυποψίαστοι και αμνήμονες, βρίσκονται σε αυτό ακριβώς το κρίσιμο σημείο. Όχι την ιστορία της ζωής τους, μα ούτε καν το όνομά τους δεν μπορούν να θυμηθούν. Ε τότε... ας μπουν σε μιαν άλλην ιστορία. Στην ιστορία φερειπείν... ενός παραμυθιού! Και τότε ένα παιδί που δεν μιλάει και μια μάγισσα γριά ίσως να τους βοηθήσουν να σχεδιάσουν από την αρχή μία κοινή, δική τους, νέα ιστορία. Με νέα ονόματα.

Στη διαδικασία αυτή, η γλώσσα του θεάτρου γίνεται για την άρρωστη ψυχή τους γιατρικό, τροφή για την κενή τους ύπαρξη και εργαλείο μαγικό που ενεργοποιεί τη φαντασία τους. Και η φαντασία τους, περισυλλέγοντας το υλικό που της χρειάζεται μέσα απ' το ανεξάντλητο απόθεμα της κοινής τους μνήμης, της μνήμης των παραμυθιών, τα καταφέρνει να αναπληρώσει τα ελλείμματά τους, να ανασυγκροτήσει την αυτοσυνειδησία και τη μνήμη τους και τελικά να σχηματίσει, για τους ίδιους αλλά και τις σχέσεις τους, κάποια σαφώς πιο ελκυστικά, πιο ανθρώπινα και εντελώς καινούρια περιγράμματα. Για μια κοινή, δική τους, από την αρχή, καινούρια αφήγηση της ίδιας της ζωή τους.

Μες στα χαλάσματα ενός σπιτιού ερειπωμένου, κοιμάται ένα παιδί. Το φεγγαρόφωτο και η μελωδία από ένα μουσικό κουτί, είναι οι μόνοι φύλακες του ύπνου του.

Σε λίγο εμφανίζονται, ένας–ένας, κάποιοι άνθρωποι, που δεν θυμούνται απολύτως τίποτα. Ούτε καν τ' όνομά τους. Μάλλον, έχει συμβεί κάτι κακό, αλλά τι;

Θα δώσουν ο ένας στον άλλο καινούρια ονόματα: Σάκα, Γκλίτερ, Φράντζα, Μελανιά και Τατουάζ. Ξυπνάει το παιδί και, ξαφνικά, τους βλέπει όλους μαζεμένους γύρω του. Τρομάζει! Μία παράξενη γριά τους βάζει να του πουν παραμύθια για να το ηρεμήσουν. Όλοι μαζί, θα φτιάξουν ιστορίες από την αρχή. Παράξενες και παιχνιδιάρικες. Που θα τους επιτρέψουν και να θυμηθούν, μα και να προχωρήσουν.

Σε κάτι άλλο, πιο καινούριο και σαφώς πιο ανακουφιστικό και ελπιδοφόρο.

Μεγάλες ιστορίες! Για μια πόλη που, αυτοί οι ίδιοι, τη βαφτίζουν Καταστρούπολη.

Για βασιλιάδες που αγαπούν τον πόλεμο. Αλλά και για άλλους, που αγαπούν τα τριαντάφυλλα, μα δεν μπορούν να τα δουν. Γιατί τους έχουν βγει τα μάτια απ' το πολύ κλάμα. Και ιστορίες για βασίλισσες που κάνουν συλλογή από κοχύλια. Ή που, για να κρατήσουν δίπλα τους τον γιο τους, φτιάχνουν ολόκληρα παλάτια από χρυσάφι και διαμάντια.

Και ιστορίες φοβερές! Για μάγισσες κακάσχημες που ερωτεύονται παράφορα πρίγκιπες ωραιοπαθείς και ξιπασμένους. Για μαγικούς καθρέφτες και πουλιά σαλταρισμένα. Για μπλε κοράλλια σπάνια, αλλά και για ιπτάμενα, θαλάσσια, γιγαντιαία άλογα.

Ωραίες ιστορίες! Για μικρούς και για μεγάλους. Δικές μας ιστορίες, όλων μας... Που συγκινούν, διασκεδάζουν και παρηγορούν.