«Ο ουρανός κατακόκκινος» & «Ο δικός μου χειμώνας»

Η παράσταση ανοίγει με το κείμενο «Ο ουρανός κατακόκκινος». Η ηρωίδα αυτοπαρουσιάζεται με μαύρο χιούμορ, σαρκάζει την κοινωνία και τις ιδεολογίες που κατέρρευσαν, επιχειρώντας τη δική της προσωπική επανάσταση από μια ταράτσα στον Κορυδαλλό με θέα τους τοίχους της φυλακής. Μια εξομολόγηση ποταμός, γεμάτη μνήμη, όνειρο και τραύμα.

Μέσα από αυτήν την αφήγηση, εμφανίζεται η ίδια η Λούλα Αναγνωστάκη, που απευθύνεται στον απόντα σύζυγό της, τον συγγραφέα Γιώργο Χειμωνά. Μέσα από αποσπάσματα του έργου του, τα οποία μεταπλάθει σε θεατρικό λόγο η συγγραφέας, η Λούλα συνομιλεί μαζί του σε μια σκηνική συνάντηση πέρα από τον χρόνο: παρουσία και απουσία, σιωπή και λόγος, μνήμη και απώλεια.

Ένα ποιητικό ταξίδι που φωτίζει τη βαθιά σχέση δύο δημιουργών που σφράγισαν τη νεοελληνική γραφή.

Η παράσταση αποτελεί μια ποιητική ψηλάφιση της μνήμης και της απώλειας, αλλά και της δύναμης του λόγου, που ενώνει το προσωπικό με το συλλογικό βίωμα.