«Τάδε έφη Ζαρατούστρα» στο θέατρο Αλεξάνδρεια

Ο Ζαρατούστρα είναι ο ίδιος ο Νίτσε, ο ασκητής, ο ερημίτης, ο οραματιστής, ο αναχωρητής, ο Προφήτης, που προφητεύει ένα μέλλον απροσδιόριστο. Ο Ζαρατούστρα θέλει να ελευθερώσει τον άνθρωπο από το απατηλό ονειροπόλημα των αισθήσεων. Δεν ήρθαν ακόμη οι καιροί, παρά το γεγονός ότι τα λευκά περιστέρια χαϊδεύουν τώρα πια τα κάτασπρα μαλλιά του προφήτη και ο Λέων αναπαύει ανάμεσα στα χέρια του το κουρασμένο του μουσούδι. Σε λίγο θα σβήσει η πιο περίεργη μορφή στο στερέωμα της σκέψης των νεώτερων χρόνων, παίρνοντας μαζί του στον τάφο πολλά από τα μυστικά της κοσμοθεωρίας του.

«Την ζωή και το έργο μου στην τέχνη την αφιερώνω στον αγαπημένο μου φιλόσοφο Νίτσε και στην Μητέρα μου», σημειώνει η σκηνοθέτρια και ηθοποιός της παράστασης Μαρία Ξενουδάκη, «τους δυο παιδαγωγούς της εσωτερικής λευτεριάς μου, που σμίλεψαν με σπουδή την εύθραυστη ισορροπία μου, ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Αυτοί που μου έδειξαν την πληρότητα της ζωής, μέσα από την αγωνία της γέννησης της ύπαρξης έως τη βίαιη προσέγγιση ενός επικείμενου τέλους. Η ανθρωπότητα οφείλει να γνωρίζει το ανώτερο μέτρο της, μέσα από τέτοιες τραγικές φύσεις που οδήγησαν ατέρμονα τον εαυτό τους, μέσα από τη μοναξιά της απάρνησης των πάντων μακριά από την μονοτονία της ηθικής σ’ ένα ατέλειωτο γίγνεσθαι». Μ.Ξ.