«9.25» από την ομάδα κι όμΩς κινείται

Η παράσταση είναι μία αποκαλυπτική, μεταμορφωτική διαδρομή,  μια αλληγορία για το πέρασμα του χρόνου Είναι το τρένο των "9.25", με την έννοια της αναχώρησης του δρομολογίου. Και είναι αφιερωμένη σε εκείνες τις στιγμές που σταματάς, κοιτάς γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι το χρόνο να τρέχει και να τα παρασύρει όλα. Τα πάντα. Αόρατη δύναμη, γκρεμίζει βεβαιότητες και σκηνοθετεί τα πιο τρελά σενάρια, χωρίς να σηκώνει αντιρρήσεις. Και φτάνει μια στιγμή που έχεις ανάγκη να υψώσεις το ανάστημά σου, να πεις: “εγώ τώρα, περίμενε, να πάμε με το ρυθμό μου, μη με τρέχεις, μη με σταματάς, μη με πηγαίνεις” .

9.25: Η στιγμή της αναχώρησης , η βία της αναχώρησης, η βία  του “αφήνω πίσω”, η αναγκαιότητα του αφήνω πίσω, του πάω αλλού, η αναγκαιότητα της αναγέννησης, ενός νέου κύκλου ζωής. 

Επειδή μάλλον υπάρχει αυτή η δύναμη και η δυνατότητα, της επανέναρξης, να μπορούμε να το ξαναπάρουμε τη ζωή απ’ την αρχή.

Όπως λέει κι ο φιλόσοφος: “Κάθε μέρα είμαστε μια μέρα φτωχότεροι και η αντίληψη της τόσο γοργά περαστικής ύπαρξής μας θα μας έκανε ίσως τρελούς, αν δεν αισθανόμασταν μυστικά, στα πιο μύχια του είναι μας, πως είμαστε κάτοχοι της αστείρευτης πηγής της αιωνιότητας, που μας επιτρέπει να ανανεώνουμε αδιάκοπα  τη ζωή.”