MEATBALL#OKEFTES

Ώρα 9:00, ένα χαλαρό βράδυ Σαββάτου! Δύο νεαρά ζευγάρια συναντιούνται στο διαμέρισμα του ενός, για να δειπνήσουν! Ενώ όλα κυλούν ομαλά και η παρέα διασκεδάζει, ένα αυθάδικο και ελαφρώς δαγκωμένο κεφτεδάκι, βρίσκεται κάπου εκεί στο πάτωμα.  Ένα κεφτεδάκι έτσι όπως φαίνεται… από κιμά!!!!!! Ναι!!! Από κιμά!

Πανικός! Ανταλλάσσονται ματιές τρόμου! Μα γιατί;

Γιατί βρισκόμαστε σε μια εποχή «μετασημερινή»! Σε μια κοινωνία που τα ζώα πλέον έχουν ίσα δικαιώματα με τους ανθρώπους και η κατανάλωση κρέατος είναι απαγορευμένη, δια νόμου και δια ροπάλου.

Σε μία τέτοια εποχή προόδου λοιπόν, αυτοί οι 4 καθ’ όλα νομοταγείς πολίτες ανακαλύπτουν με φρίκη –ανάμεσά τους - το κεφτεδάκι! Ποιος  είναι ο ένοχος; Ποιος πάει να τους παγιδεύσει; Ποιος άλλος μπήκε μέσα στο σπίτι στα κρυφά;

Όχι εγώ, εσύ, όχι εσύ, αυτή! Αλληλοκατηγορούνται και φανερώνουν τα ανθρωποφάγα ένστικτά τους, έξαλλοι και καταϊδρωμένοι! Η απειλή της φυλάκισης κρέμεται σαν μία μάχαιρα επάνω απ’ το κεφάλι τους. Θα χάσουν τις δουλειές τους, το καλό τους όνομα, τη θέση τους στην πράσινη κοινωνία!

Κι έτσι εκείνη τη βραδιά θα βγούνε μυστικά στη φόρα, καταπιεσμένα ένστικτα, κρυφές χάρες και πολλές μυστικές και ένοχες επιθυμίες που δεν τολμούσαν μέχρι τότε να δουν το φως της ημέρας.

Ιδού λοιπόν το έργο και τα υψηλά ερωτηματικά του. Πόσο βιγκανισμό αντέχει η ψυχή μας; Είναι άραγε το τόφου ένας ακόμη χρονικός σύνδεσμος ή ένα σκέτο χούι; Το πράσινο παραμένει το χρώμα της ελπίδας έτσι δεν είναι; Όμως εσύ πόσο χορτάρι αντέχεις την ημέρα; Και πόσο θ’ αντιστέκεσαι στο τυλιχτό σουβλάκι που σε φλερτάρει στην άκρη του δρόμου… Μα πώς μπορείς και τρως τον Μπαγκς Μπάνυ; Λέμε τώρα… Δεν κάνεις λίγη αυτοκριτική, λέω εγώ, για το λάιφστάιλ που πλασάρεις;