Blasted –Ερείπια

Ας ηχήσει η καμπάνα που ακόμα ηχεί

Η τελειότης τελείως απατηλή

Στα πάντα υπάρχει μια ρωγμή

Ρωγμή που αφήνει φως να μπει

Leonard Cohen, “Anthem”, απόδοση: Δημήτρης Τάρλοου

Έχουν γραφτεί και ειπωθεί τόσα για την Sarah Kane παγκοσμίως. Στην συνείδηση μεγάλης μερίδας κοινού αλλά και κριτικών, έχει ταυτισθεί την φρίκη που προκαλεί η ανεξέλεγκτη και παράλογη βία. Είμαι στην ευχάριστη θέση να διαψεύσω τους φόβους όλων. Η μεγαλειώδης βία που κατοικεί εντός μας, δεν είναι παρά η θρυαλλίδα της τεράστιας έκρηξης που θα συμβεί και θα δημιουργήσει την ρωγμή από την οποία το θεϊκό φως θα μπει. Βασανίστηκα για την ερμηνεία της πολύσημης λέξης Blasted: κατέληξα στην λέξη Ερείπια, για να αποδώσω, (όσο γίνεται), το αποτέλεσμα της έκρηξης, καθώς αυτή είναι και το κομβικό σημείο του έργου. Η ρεαλιστική αφήγηση κατακρημνίζεται για να δώσει τη θέση της σε έναν διεσταλμένο χώρο και χρόνο που μοιάζουν απίστευτοι, όμως είναι η μόνη αληθινή πραγματικότητα.

Καλούμαστε να αποδεχθούμε το ανείπωτο για να γίνουμε τελικά κοινωνοί της μεγάλης Αγάπης που αναστηλώνει το μόνo και μέγα νόημα της ύπαρξης. H Kane στα 23 της γράφει το πρώτο από τα 5 έργα της με διαλόγους κοφτερούς, ζωντανούς και με χιούμορ! (κάτι που πολύ συχνά παραλείπεται επί τούτου ή από άγνοια), διαλόγους που θα ζήλευαν μάστορες του θεατρικού λόγου. Η ωμή ποίηση της, με σαφή Σαιξπηρική καταγωγή, με προκαλεί να αντιμετωπίσω το αδυσώπητο έργο της ως αυτό που είναι: ένα Έργο Τέχνης.