Kuro

Το «Kuro» είναι ένα σκοτεινό παραμύθι. Ένα έργο ποιητικό, όπου κυριαρχεί η απόλυτη φόρμα και ρυθμός σε λόγο και κίνηση. Ένα έργο για το πεπρωμένο, τον αδιέξοδο έρωτα, την παράλογη βία, το ηθικό χρέος και τον θάνατο.

Με εφαλτήριο το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του μεγάλου Βρετανού Δραματουργού και αντλώντας από την πλούσια, Ιαπωνική Λαογραφία και μυθολογία, το «Kuro» διερευνά την τραγικότητα του αδιέξοδου, ματαιωμένου από μια ανώτερη εξουσία έρωτα και εστιάζει στα δεινά που γεννά το παράλογο μίσος αλλά και η επιβολή της εξουσίας αυτής αναδεικνύοντας την Τραγικότητα της υποταγής του ανθρώπου στο   πεπρωμένο.

Το θεατρικό κείμενο συνταιριάζει την Ιαπωνική ποίηση* και λογοτεχνία με τα Ελληνικά Δημοτικά ποιήματα, την ποίηση του Ομήρου και των Αρχαίων Ελλήνων τραγικών, επιχειρώντας να εμβαθύνει στις περίπλοκες ανθρώπινες σχέσεις υπογραμμίζοντας τις ομοιότητες του Ιαπωνικού και του Ελληνικού πολιτισμού απέναντι σε έννοιες όπως ο έρωτας, το μίσος, το χρέος, η ανδρεία και η αρετή, η εξουσία, το πεπρωμένο, ο θάνατος, η απώλεια, και ο θρήνος, εστιάζοντας στην οικουμενικότητα αυτών των εννοιών. Όλα αυτά με πολύ έντονο το μεταφυσικό στοιχείο όπως αυτό απαντάται στην Ιαπωνική αλλά και στην Ελληνική, γραπτή παράδοση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

*Τα Ιαπωνικά ποιήματα που ακούγονται στην παράσταση είναι από την Ανθολογία Ιαπωνικής Ποίησης «Στίχοι γραμμένοι πάνω στο νερό» που κυκλοφορούν στη χώρα μας από τις εκδόσεις «ΣΜΙΛΗ» σε μετάφραση Τάσου Γεωργίου τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση των δικαιωμάτων.

Στο Kuro τα σώματα των χαρακτήρων κινούνται εμφανώς σε προδιαγεγραμμένες πορείες. Πρόκειται για  τραγικές υπάρξεις, έρμαιο του πεπρωμένου που στην καλύτερη περίπτωση επιτυγχάνουν την ψευδαίσθηση πως διαθέτουν ελεύθερη βούληση. Το έργο βασανιστικά προοδεύει προς την οριστική, τραγική του λύση και κανένας δεν δείχνει να είναι ικανός ή πρόθυμος να ξεφύγει από τις προσταγές του πεπρωμένου.

Οι ονειρικής ατμόσφαιρας μονομαχίες παίζουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση της δραματουργικής πλοκής και στην έκθεση των φιλοσοφικών ερωτημάτων που προκύπτουν. Έτσι, ο ποιητικός λόγος, οι σκηνικοί κώδικες της αρχαίας τραγωδίας και η κινησιολογική φόρμα συμπληρώνονται ιδανικά από τις πολεμικές-παραστατικές τέχνες του Aikido και του Iaido.

Δυο φυλές πανίσχυρων πολεμιστών που τις χωρίζει βαθύ μίσος.

Ένα ερωτευμένο ζευγάρι που το ενώνει ειλικρινής αγάπη.

Μια απόλυτη διαταγή από τον Βασιλιά.             

Συγγενείς και φίλοι καταδικασμένοι να βουτηχτούν στο αίμα.

Είναι τελικά ο Έρωτας «ανίκητος στη μάχη»;