Εκείνη τη φορά…Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ

Στο «Εκείνη τη φορά» παρακολουθούμε έναν άνθρωπο μεγάλο σε ηλικία σε ένα άχρονο περιβάλλον να αποκοιμάται. Παρακολουθούμε το όνειρο του, τρεις φωνές – μια για κάθε στάδιο της ζωής του- έρχονται και επανέρχονται σε ένα αναπροσαρμοζόμενο κυκλικά μοτίβο σαν όνειρο, με ό,τι μπορεί αυτό να περικλείει. Την ηρεμία , το ξύπνημα τον εφιάλτη, την ξεκούραση, την αρχή και το τέλος.

Στο «Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ» ο άνθρωπος γιορτάζει, όπως κάθε χρόνο τα γενέθλια του μόνος του, με μόνη του συντροφιά το μαγνητόφωνο του- περιτριγυρισμένο από τις μπομπίνες του, που του χρησιμεύουν ως ημερολόγιο/ ως αποθήκη της μνήμης, ακούγοντας κάποιο παλιότερο έτος του εαυτού του και εν συνεχεία καταγράφοντας/ ηχογραφώντας τα γεγονότα του χρόνου που πέρασε.

Τα δύο έργα παρουσιάζονται ως ένα, ενοποιώντας ουσιαστικά την φιγούρα σε μια εικόνα.