Κούκλες στην Αθήνα

Εκείνη. Η άλλη. Η κόρη σου. Η μάνα σου. Η γυναίκα σου. Η παράνομη ερωμένη σου. Η γιαγιά σου. Η αδελφή σου. Η συνάδελφος. Η συμμαθήτρια. Η αδικοχαμένη σου καψούρα. Η κολλητή σου που κρυφογουστάρεις. Η καλή μαγείρισσα. Η κουτοπόνηρη. Η αγαθιάρα. Η ματαιόδοξη. Η ζουμερή. Η γυμνασμένη. Η κοκαλιάρα. Η πρώην σου. Η νυν. Η αεί. Η νεκρή. Η γριά. Η ξεχασιάρα. Η παιδούλα. Η καύλα σου. Η αφέντρα σου. Η ζουζούνα σου. Η αμαζόνα. Η ψεύτρα. Η φοβική. Η κακομαθημένη. Η προσφυγοπούλα. Η ντόπια. Η καλή. Η άγραφη και η χιλιογραμμένη. Εκείνη που έχεις ανάγκη να παριστάνεις να γνωρίζεις εις βάθος μα αγνοείς μεγαλόπρεπα. Η Νόρα Χέλμερ. Που τη γράφει στον τίτλο. Η Έντα Γκάμπλερ. Που την ξεγέννησε ο ίδιος συγγραφέας. Η Μπερνάρντα Άλμπα. Που δεν θα τη διάλεγες ποτέ. Η Ιωάννα της Λωραίνης. Που θυσιάζεται κάθε νύχτα για χάρη σου. Η Μαρία Μαγδαληνή. Που κατά βαθος θα ήθελες να την εχεις φίλη στο φέισμπουκ. Η Μαρίνα των βράχων. Η ανήλικη. Η Λυσσιστράτη. Που ήταν σε κωμωδία. Η Ελευθερία. Που στέκει ακίνητη σαν άγαλμα αιώνες. Η ηλίθια. Που τρέχει πάνω κάτω καθημερινά. Η κούκλα σου. Στο κεχριμπάρι του χρόνου.

Μια στρατιά από εκκολαπτόμενες Νόρες βγαίνει από το κεχριμπάρι της Ιστορίας, εξερευνά η μία την άλλη κι όλες μαζί χειραγωγούνται από τον δημιουργό τους. Αλληλέγγυα και συναγωνιστικά. Σε ένα ταμπλό βιβάν του συλλογικού ασυνείδητου της σύγχρονης γυναίκας.  Ένα ensemble γυναικών που συνθέτουν έναν χορό που μεταλλάσσεται, συνομιλώντας δραματουργικά με έργα ορόσημα, που σμίλεψαν ηρωίδες εμβληματικές. Κάθε υποψήφια Νόρα αυτού του παιχνιδιού σύγχρονης τέχνης κουβαλά τριπλή ταυτότητα. Μια φανερή, μια κρυφή και μία που δεν έχει ανακαλύψει ακόμα. Και θα διαγωνιστεί μέχρι τελικής πτώσεως για να κερδίσει.

Ακριβώς 140 χρόνια μετά την πρώτη ανάγνωση του Κουκλόσπιτου του Χένρικ Ίψεν, το έργο που τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα των κοινωνικών δεδομένων αιώνων, για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, ανανεώνεται από την ίδια την ηρωίδα του. Και τα πολλαπλά καθρεφτίσματά της, στη γυναίκα του 21ου αιώνα. Και μετατρέπεται σε συλλογικό αφήγημα –αφορμή για την προσωπική ρωγμή κάθε Κούκλας. Κι η Νόρα πέθανε. Κι η Νόρα δεν υπήρξε ποτέ. Και ζήτω η Νόρα.