Μπετονένια παραλία

«Και φτιάξανε μέσα στη μέση της πόλης αυτήν εδώ την μπετονένια παραλία. Και αναρωτιέμαι… εφόσον καναν τον κόπο και έφτιαξαν μια ολόκληρη παραλία μέσα στη μέση της πόλης, τι διάολο την έφτιαξαν από μπετόν; Θέλω να πω, χάθηκε η άμμος; Και την νύχτα είναι εντάξει. Δεν τη βλέπεις. Την αισθάνεσαι βεβαία κάπως σκληρή από κάτω σου αλλά το αντέχεις. Είναι και ο ήχος της θάλασσας που σε ξεγελά…»

Μπετονένια παραλία. Ένα μελλοντολογικό δυστοπικό θρίλερ για την κατάληξη αυτής της πόλης που ονομάζεται Αθήνα. Μια πόλη-κράτος στα χέρια του ολοκληρωτικού καθεστώτος με σύμβολο το Μαύρο Κοτόπουλο. Ένας δικτάτορας, λάτρης της μουσικής του περασμένου αιώνα. Τρομοκράτες μελλοθάνατοι με ανθρώπινα σώματα και κεφάλια ζώων που ταξιδεύουν στους αγωγούς του αποχετευτικού συστήματος. Ένας κρατικός πράκτορας με προβλήματα αυτοελέγχου. Ένα άκρως εξελιγμένο μοντέλο βιονικής πόρνης με ικανότητα συναισθημάτων. Και μια γυναίκα σε απόψυξη. Είμαστε στο έτος 2088: μία μπετονένια παραλία βρίσκεται στη θέση της πλατείας Ομονοίας και η Ακρόπολη είναι νησί.