Ήμουν παιδί το ’21 με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη

Ο Λάμπρος, γέροντας πια, κάνει μια αναδρομή ζωής. Θυμάται τα παιδικά του χρόνια και τις ηρωικές στιγμές που βίωσε δίπλα στο Γέρο του Μοριά. Σαν έβγαλε ένα τόσο δα μουστακάκι, έγινε κλέφτης στο βουνό, για ν' αναπνεύσει μια «σπιθαμή» ελευθερίας. Τα χρόνια του μεγάλου ξεσηκωμού είναι γι' αυτόν και τα χρόνια της πρώτης του αγάπης. Ο Λάμπρος κι η Μαριώ με το σπαθί και τον έρωτα ζουν τη φωτιά της Επανάστασης του 1821.

Ο κουτσός ο Νικολιός, ο αφελής του χωριού, παριστάνει τον ήρωα και σ’ όλο το έργο μάς χαρίζει στιγμές άφθονου γέλιου και χαράς.

Η πατρίδα σιγά σιγά λευτερώνεται χάρη στο μεγαλοφυές σχέδιο του στρατηγού Κολοκοτρώνη στα στενά των Δερβενακίων. Δεκαπέντε μήνες ενωμένοι Έλληνες, καταφέραμε τα ακατόρθωτα! Γλεντάμε για τη λευτεριά, γλεντάμε και για την αγάπη.