Το τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον

Η Έμιλυ Ελίζαμπεθ Ντίκινσον, αν και όχι τόσο αναγνωρισμένη όσο ήταν εν ζωή, σήμερα έχει φτάσει να θεωρείται μία από τις πιο εμβληματικές ποιητικές φωνές της Αμερικής του 19ου αιώνα. Λίγοι κατάφεραν να την γνωρίσουν, αφού βασικές της «κατοικίες» φαίνεται να ήταν η φαντασία και η ποίησή της, θέτοντας τον εαυτό της σε μία εκούσια απομόνωση.

Αν ένα πράγμα είναι σίγουρο για εκείνη, τότε αυτό είναι η ιδιορρυθμία του εσωτερικού της κόσμου. Η Ντίκινσον από τη μία ήταν εκκεντρική, τραγικά μοναχική, καταθλιπτική και με έμφυτα χαρακτηριστικά ανυπακοής και αμφισβήτησης, ενώ από την άλλη έτρεφε μια αγάπη για τη φύση και την ανθρώπινη ζωή, αλλά και μια πιο κρυφή ροπή προς την κοριτσίστικη δροσιά και την ευθυμία. Όλα αυτά τη στιγμή που βρισκόταν και σε μία μόνιμη αναμέτρηση με την παράδοση, τη ζωή και τον θάνατο.