«Όλιβερ Τουίστ» στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»

Ο Όλιβερ Τουίστ είναι ο ήρωας-σύμβολο που καταφέρνει να διατηρήσει την ελπίδα και την καλοσύνη του μέσα σ’ έναν ζοφερό και άδικο κόσμο. Ο Ντίκενς, μέσα από αυτό το έργο του, στηλιτεύει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στην εποχή του στην Αγγλία, όπου η ανθρώπινη ζωή έχει μικρή αξία και οι πολλοί ζουν σε απόλυτη φτώχεια, σε μία κοινωνία μεγάλων αντιθέσεων. Ο Ντίκενς καταλήγει με μία νότα ελπίδας και αισιοδοξίας, υποστηρίζοντας πως το καλό μπορεί να θριαμβεύσει και πως η αθωότητα, η αλήθεια και η αγνότητα, αρετές που ανάγονται στην ουσία της παιδικότητας, μπορούν να διασωθούν ακόμα και μέσα σε ένα περιβάλλον ανέχειας και κοινωνικών ανισοτήτων.

Υπόθεση

Βρισκόμαστε στην Αγγλία του 19ου αιώνα. Ο Όλιβερ Τουίστ είναι ένα δεκάχρονο ορφανό αγόρι το οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο μιας επαρχιακής πόλης της Αγγλίας. Τα δέκα χρόνια παραμονής του εκεί, ο Όλιβερ ανέχεται τη βίαιη συμπεριφορά του επιστάτη, κύριου Μπαμπλ καταφέρνοντας όμως να κρατήσει αναμμένη μέσα του τη φλόγα της αγάπης και της ελπίδας. Μια μέρα ο Όλιβερ καταφέρνει να νικήσει τον φόβο του και να ζητήσει λίγο περισσότερο φαγητό για εκείνον και τα άλλα πεινασμένα ορφανά κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο κακός επιστάτης να τον πουλήσει στον κ. Σάουερμπερι ως βοηθό του στο γραφείο τελετών. Εκεί, ο Όλιβερ βιώνει ξανά σωματική και ψυχολογική βία κι ένα βράδυ το σκάει με προορισμό το μακρινό Λονδίνο. Φτάνοντας στη μεγαλούπολη γνωρίζει τον Ατσίδα ο οποίος τον σαγηνεύει με τη μαεστρία του και τον εντάσσει στη συμμορία του τρομερού Φάγκιν. Ο Όλιβερ, δίπλα στον Φάγκιν και τη συμμορία του, στον Μπιλ Σάικς και στη Νάνσυ, γνωρίζει τον υπόκοσμο του Λονδίνου και μαθαίνει τα κόλπα και τους κώδικές του.  Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, αυτό που σώζει τον Όλιβερ από το δυστοπικό μέλλον που γιγαντώνεται μπροστά του, είναι ο κύριος Μπράουνλοου και η οικονόμος του η κυρία Μπέντγουικ, οι οποίοι του προσφέρουν την δυνατότητα να γίνει μέρος μιας όμορφης οικογένειας. Κι αυτή την οικογένεια, ο Όλιβερ Τουίστ, τη λαχταρά!

Λίγα λόγια για τον Ντίκενς

Ο Τσαρλς Ντίκενς γεννήθηκε το 1812 στην Αγγλία και πέθανε σε ηλικία 58 ετών. Παιδί ακόμη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί σε εργοστάσιο, γιατί ο πατέρας του φυλακίστηκε λόγω χρεών. Παρά την απουσία επίσημης εκπαίδευσης, εργάστηκε για 20 χρόνια ως επιστολογράφος και συντάκτης εβδομαδιαίων εκδόσεων, πρωτοπορώντας στο εκδοτικό σύστημα λογοτεχνίας της Αγγλίας. Έγραψε εκατοντάδες διηγήματα, μυθιστορήματα και νουβέλες κι έδινε συχνά διαλέξεις. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες συνεπαίρνοντας εκατομμύρια αναγνώστες και θεατές από όλο τον κόσμο. Σκηνοθέτες και κινηματογραφιστές εμπνέονται από τις σελίδες του «φωτισμένου» αυτού συγγραφέα και επικοινωνούν το έργο του μέσα από θεατρικές παραστάσεις και ταινίες. Σήμερα, σχεδόν δύο αιώνες μετά, ο Ντίκενς, από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών, συνεχίζει ακάθεκτος γεμίζοντας αγάπη τις καρδιές μικρών και μεγάλων γιατί όπως έχει πει κι ο ίδιος «Μια καρδιά που αγαπά είναι η μόνη αληθινή σοφία».

Σημείωμα σκηνοθέτριας Κωνσταντίνας Νικολαΐδη

«Η αγαπημένη μας θεατρική παράσταση «ΟΛΙΒΕΡ ΤΟΥΙΣΤ» συνεχίζει -μετά από δύο χρόνια διακοπής- το μαγικό της ταξίδι κι αυτό με συγκινεί ιδιαίτερα. Υπάρχουν συγγραφείς που δεν με κουράζουν ποτέ, δεν με απογοητεύουν ποτέ, δεν μ’ αφήνουν να τους ξεχάσω ποτέ. Ένας από αυτούς είναι ο Κάρολος Ντίκενς. Ένας συγγραφέας, έντονα θεατρικός, που ξέρει να εμπνέει και να δημιουργεί εικόνες και συναισθήματα στους αναγνώστες του όσο λίγοι. Ένας συγγραφέας ο οποίος κάθε φορά που τον διαβάζω με καθοδηγεί να κάνω τις λέξεις του θεατρικές ατμόσφαιρες οι οποίες έχουν ελπίδα τους να μείνουν χαραγμένες στις μνήμες και στις ψυχές μικρών και μεγάλων θεατών. Σκληρό έργο σε πολλά σημεία ο «ΟΛΙΒΕΡ ΤΟΥΙΣΤ», βαθιά συγκινητικό σε άλλα, πολύ κωμικό επίσης, έξυπνο και με έντονο σασπένς. Όπως είναι και η ίδια η ζωή, που μέσα από τα καλά και τα κακά της, μας ξεδιπλώνει τη μαγεία της, μας γεμίζει ελπίδα και μας φέρνει κάθε μέρα ένα βήμα πιο κοντά στην Αγάπη και στην Αγκαλιά. Μια Αγκαλιά που μας ψιθυρίζει γλυκά «Κράτα γερά. Όλα θα πάνε καλά.» Μια Αγκαλιά που, όπως κι ο μικρός Όλιβερ, όλοι βαθιά μέσα μας επιζητούμε.»