Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν

Μικρές αυτοτελείς ιστορίες - ψήγματα πραγματικότητας. Άνθρωποι νέοι, περίεργοι και διαφορετικοί, φοβισμένοι και γεμάτοι πείσμα, εντελώς καθημερινοί και τυχαίοι, είναι οι άνθρωποι των ιστοριών. Η Αθήνα αποτελεί το σκηνικό τους.

Η πόλη πρωταγωνιστεί και είναι αναπόφευκτα κομμάτι της πραγματικότητας των ηρώων. Οι γνώριμοι δρόμοι της Αθήνας, η βρωμιά και οι ασχήμιες της, αλλά και οι μικρές και σπάνιες στιγμές ομορφιάς της, οι ταλαιπωρημένοι, θυμωμένοι και φθαρμένοι άνθρωποι που κυκλοφορούν γύρω τους, αλλά και το εκτυφλωτικό αττικό φώς που τους λούζει. Άλλοτε τους τυφλώνει απότομα και τροφοδοτεί με δικές της εικόνες τη μελαγχολία και την αγωνία τους και άλλοτε τους τυλίγει με τη θαλπωρή του και τους κάνει να ισορροπούν με οικειότητα και με μικρές στιγμές ευτυχίας.

Οι χαρακτήρες του έργου, καθημερινοί αντι-ήρωες που προσπαθούν να επιβιώσουν στην Αθήνα της κρίσης.

Ο χειμαρρώδης λόγος τους παραπέμπει σε ένα σύγχρονο Μπεκετικό σύμπαν, όπου το δωμάτιο, το κρεβάτι, αντικαθιστώνται από τους δρόμους της Αθήνας και τη βοή της πόλης. Η ανημποριά των γηρατειών αντικαθίσταται από την ορμή αλλά και την ανημποριά της νεότητας, μιας νεότητας που κάποιες φορές φθείρεται και φθίνει σε ένα περιβάλλον συχνά πνιγηρό εξαιτίας των κοινωνικών συνθηκών και της κρίσης. Η εσωτερική φωνή αντικαθίσταται από τους πυρετώδεις μονολόγους των νέων αυτών ανθρώπων. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος που τους έχει απομείνει για να επαναδιαπραγματευθούν την ίδια τους τη ζωή. Έρχονται αντιμέτωποι με τα προσωπικά τους διλήμματα και τους φόβους τους, τολμούν, διεκδικούν και αναζητούν τον αληθινό εαυτό τους.