Ισμήνη & Καλυψώ

«Μαμά όταν είσαι κοντά μου, δεν φοβάμαι το σκοτάδι. Κράτησε μου το χέρι, σφιχτά όμως, μην φεύγεις, μαμά που είσαι; Πεινάω, διψάω, άναψε το φώς! Άνοιξε το παράθυρο, θέλω να αναπνεύσω, πνίγομαι…»

Δυο παιδιά 3 και 5 ετών βίωσαν την εγκατάλειψη, τον φόβο και την μοναξιά... μια μητέρα αλκοολική ανίκανη να μεγαλώσει τα παιδιά της... Κλεισμένα για 13 μέρες, χωρίς τροφή, νερό, φως. Ο χρόνος σταμάτησε για τα παιδιά. Ο εγκλεισμός και η απομόνωση τους δημιούργησε ακραία συναισθήματα. Η γιαγιά τα βρήκε ύστερα από μαρτυρίες γειτόνων σε άθλια κατάσταση και τα κράτησε εκείνη. Η ζωή τους έμοιαζε φυσιολογική, αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό που δεν φαίνεται.