ΚΤΕΛ Πελοποννήσου

Όλα έχουν ετοιμαστεί καλά. Το ταξίδι αυτό προϋποθέτει όμως το τελετουργικό της Μεγάλης Εβδομάδος. Το εισιτήριο περιμένει στα μεγάλα εκδοτήρια του Απριλίου και αντιστοιχεί πάντα σε έναν επιβάτη και είναι χωρίς επιστροφή. Το κόκκινο πούλμαν περιμένει με ανοιχτή την πόρτα στο πρακτορείο των εν δυνάμει επιστροφών. Τα αγάλματα είναι φορτωμένα στη μεγάλη σχάρα σκεπασμένα καλά με το τριμμένο αρχαίο καραβόπανο. Από τα μεγάφωνα ακούγονται οι ώρες των αναβληθέντων αναχωρήσεων. Όλα σου τα υπάρχοντα είναι τα εγγύς πάθη. Όλοι οι δρόμοι είναι απόψε ανοιχτοί για την περιφορά του Νυμφίου και του Επιταφίου. Ο τελευταίος χορός ακούγεται δυνατά από τα μεγάφωνα των ναών των σκοτωμένων θεών. Αλήθεια, με πόσα ονόματα μεγάλωσες; Πώς να σε λένε τώρα; Αντιγόνη; Ιφιγένεια; ή Μαρία; Η ταυτότητα σου έχει φθαρεί από τις επίμονες επιδείξεις των συνόρων. Τα μεσάνυχτα, όπως πάντα, θα ηχήσουν οι καμπάνες της Μεγάλης Αναστάσεως. Όμως οι ιερείς και τα παιδιά στην Ανδραβίδα και στην Αμαλιάδα βιάζονταν πάντα. Τι θα βρεις δικό σου πια, εκεί στα χθόνια αισθήματα; Πώς να αντέξεις το μέγα άχθος των εαρινών ψαλμών και της ανυπομονησίας; Επιτέλους οι Αφέτες καιροί έδωσαν τη χαριστική βολή της εκκινήσεως. Το κόκκινο πούλμαν στο ΚΤΕΛ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ έλυσε το χειρόφρενο, κορνάρισε δυνατά δυο φορές και ξεκίνησε για το παντού, για το πουθενά. Καλό ταξίδι λοιπόν.