Exodus

Ξεκινώντας ως μια παράσταση - «απάντηση» στο βιβλίο του Laszlo Krasznahorkai “Η μελαγχολία της αντίστασης’’, όπου η ματαιότητα της επαναστατικής πράξης οδηγεί τους ήρωες στην τελική τους καταστροφή, το Exodus αναπτύσσεται μέσα από τη σύγκρουση και την αμφισβήτηση των κυρίαρχων ατομικών και κοινωνικών δομών.

Το έργο παρουσιάζεται μέσα από θραύσματα μικρών επαναστατικών πράξεων, όπου η ατομική και συλλογική ταυτότητα πρέπει πρώτα να αποδομηθούν για να βρουν την έξοδο προς τη λύτρωση και την ολοκλήρωση.

Το Exodus εξιστορεί αυτό το ταξίδι, όπου τα σώματα βρίσκονται σε μια βαθμιαία εξέγερση, και χτίζουν μέσα σε εναπομείναντα ερείπια, αναζητώντας το κύτταρο της Ιστορίας τους.

Είναι μια μικρή κοινωνία που αντιστέκεται στον παραλογισμό και πάλλεται με τις χορδές της αλλαγής, σε αναζήτηση μιας –έστω –προσωρινής, αλλά άμεσης στιγμής ηρεμίας. Πόσα σύνορα και γέφυρες πρέπει να διασχίσουν για να φτάσουν στον τελικό προορισμό; Πόσα τείχη πρέπει να γκρεμίσουν και πόσους κύκλους πρέπει να δημιουργήσουν για να βρουν τη θαμμένη Ιστορία;