Άνα, ή το πανέξυπνο κορίτσι

Εδώπρωταγωνιστούν μια γυναίκα και οι λέξεις. Διηγείται την ανακάλυψη και την κατάκτηση της γραφής από μια ώριμη μαθήτρια, μια μετανάστρια που αποφάσισε να ξαναπιάσει το νήμα της μόρφωσης από εκεί που της το είχαν κόψει, στην εφηβεία, για να την παντρέψουν με κάποιον άγνωστο, ο οποίος την πήρε μαζί του στο Παρίσι.

Η μεγαλούπολη είναι κλειστή κι ακατανόητη για την αναλφάβητη Άνα. Καθώς μαθαίνει τα γράμματα, καθώς μαθαίνει τις λέξεις, καθώς πειραματίζεται και παιχνιδίζει μ’ αυτές, δίνει όνομα στις αναμνήσεις της, στις επιθυμίες της και ξεκινά να συλλαβίσει τον εαυτό της και το περιβάλλον της. Θα τρομάξει; Θα ενθουσιαστεί; Θ’ απογοητευτεί; Θα τα καταφέρει;

Είναι φυσιολογικό να ξεχνάς τη χώρα σου;
Είναι τόσο σημαντικό να είσαι από κάποια χώρα;
Η γειτονιά που ζεις, είναι χώρα;
Η χώρα όπου γεννήθηκα είναι η δική μου χώρα;
Πώς αποκαλούμε κάποιον που δε ξέρει ούτε να διαβάζει ούτε να γράφει;
ΑΝΑ όπως ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΗ