It's not about if you will love me tomorrow (Μέρος 1)

«Το έδαφος δείχνει να τρέμει και εγώ μένω σε τούτο τον κόσμο ζωντανά ακίνητη και πνευματικά ευθυτενής».

H Ανδρονίκη Μαραθάκη μαζί με μια ομάδα δημιουργών-συντελεστών, μοιράζεται με το κοινό το 1ο μέρος της νέας της θεματικής· ένα ειρωνικό και αυτοαναφορικό solo, για έναν δημιουργό έργων χορού, πάνω σε ένα «παλλόμενο έδαφος».

Η θεματική εμπνέεται από τον Ιαπωνικό όρο Ma (ενδιάμεσος ή αρνητικός χώρος) και τη γραμμή του ορίζοντα, τη γραμμή που διαχωρίζει γη και ουράνιο θόλο· μια ευθεία η οποία «υπάρχει» μόνο λόγω της θέσης του παρατηρητή.

Υπό το ίδιο πρίσμα εξερευνάται και ο δημιουργός: ο τρόπος που τοποθετείται μέσα σε συστήματα νόησης και αντίληψης, συστήματα που έχουν μορφοποιήσει τη σχέση του ανθρώπου ως προς τη δράση, ως προς μία «ανισορροπία» η οποία μόνο μέσω της κινητικότητας και του ρυθμού μπορεί τελικά να «ισορροπήσει».

Η διερεύνηση επικεντρώνεται στον κενό χώρο μεταξύ δύο «σημείων» –όπου σημείο νοείται ο τόπος, ο χρόνος, ο Λόγος, ο άνθρωπος– και μελετά τον πιο σύντομο δρόμο μεταξύ τους, καθώς και τον ενδιάμεσο που δίνει την όποια μορφή τελικά στο οτιδήποτε.

Το έργο, προβάλλοντας την αναγκαιότητα ως μοναδική πηγή μορφής, πειραματίζεται με την αναγκαιότητα της κατάστασης του χορού μέσα στον κύκλο τάξης και αταξίας, και την προσπάθειά της να τοποθετηθεί σε μια σκηνή που ο θεατής παρατηρεί ατενίζοντάς τη από τους πιο σύντομους δρόμους, όπως ακριβώς παρατηρεί τον ορίζοντα.