Τύχη και των Ανδρών τα Βλέμματα (Σονέτο 29)

Το «Τύχη και των Ανδρών τα Βλέμματα (Σονέτο 29)» είναι μια δραματική κωμωδία,  με κεντρικό χαρακτήρα τον Σμίττυ, έναν εύπιστο και ουσιαστικά μη παραβατικό κρατούμενο, ο οποίος έχει καταδικαστεί να εκτίσει ποινή έξι μηνών για ένα μικρό αδίκημα.

Ο ίδιος μοιράζεται το κελί του με τον τραμπούκο, οπορτουνιστή Ρόκυ, την Κουΐνυ- έναν οργισμένο ομοφυλόφιλο που χρησιμοποιεί το διεφθαρμένο σύστημα της φυλακής με σκοπό να εξασφαλίσει τις δικές του ανέσεις και επιθυμίες, καθώς και τη Μόνα- ένα ευγενικό αγόρι που διαχώρισε συνειδητά το μυαλό από το σώμα του για να επιβιώσει με αποτέλεσμα να γίνει σεξουαλικό αντικείμενο στα χέρια των συγκρατούμενών του. Αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητά τους, ο Φύλακας, συμβολίζει το πρόσωπο του αόρατου εξουσιαστικού τροχού. Η αλληλεπίδραση των παραπάνω χαρακτήρων δημιουργεί μια επωαζόμενη ένταση, η οποία κορυφώνεται με την ολική μεταστροφή του Σμίττυ. Ο ήρωας, όταν συνειδητοποιεί πως το σωφρονιστικό σύστημα κάθε άλλο παρά σωφρονίζει, μεταλλάσσεται σε αμοραλιστή, πιο σκληρό από τους συντρόφους του. 

Τι συμβαίνει όταν κάποιος αρνείται να γίνει μέρος του συστήματος συμμαχιών των κρατουμένων; Μπορεί άραγε η σεξουαλική υποταγή, ο εκμηδενισμός της προσωπικότητας και ο ψυχολογικός εκφοβισμός να μεταμορφώσουν έναν καλό-κατά βάση-άνθρωπο σ’ έναν κυνικό και αναίσθητο κρατούμενο; Και τελικά, ποιος έχει περισσότερη δύναμη, ο θύτης ή το θύμα; Αυτά είναι κάποια μόλις από τα ερωτήματα που θέτει το έργο. Προβληματισμοί που παραμένουν επίκαιροι και επεκτείνονται και εκτός του στενού πλαισίου της φυλακής, απλώνοντας τις ρίζες τους σε διάφορες πτυχές της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας.