Γυναίκες από χώμα

Το έργο βασίζεται σε μαρτυρίες οροθετικών γυναικών που κατηγορήθηκαν και διαπομπεύτηκαν το 2012 στην Ελλάδα. Οι μαρτυρίες τους ζωντανεύουν στη σκηνή -άλλοτε σοβαρά, άλλοτε ειρωνικά κι άλλοτε με θυμό κι οργή- όλη την τραγική ιστορία της χειραγώγησης, της κακομεταχείρισης και της διαφθοράς που έζησαν.

Τον Απρίλιο του 2012 είχε υπογραφεί η υγειονομική διάταξη 39 Α, βασισμένη σε Αναγκαστικό Νόμο του 1940, σύμφωνα με την οποία το υπουργείο Υγείας θα μπορούσε να προχωρήσει σε εξαναγκαστικό υγειονομικό έλεγχο οποιουδήποτε ατόμου. Ήδη από τότε, έγκριτοι νομικοί διατράνωναν την έωλη και διάτρητη διαδικασία. Ωστόσο, με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, η οποία πλέον μετατοπιζόταν από το πεδίο της πρόνοιας και της περίθαλψης στο πεδίο της καταστολής και της πειθάρχησης, χτίστηκε το υπόβαθρο, για τη διοχέτευση του ηθικού πανικού.

Οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, οι άνθρωποι που είχαν απολέσει την ικανότητα να προστατέψουν τους εαυτούς τους, αυτοί που είχαν αποβληθεί από τον κοινωνικό ιστό, βρέθηκαν στο στόχαστρο των διώξεων. Μέσα σε λίγες μέρες, εκατοντάδες τοξικοεξαρτημένες ή άστεγες γυναίκες προσάγονται, ελέγχονται, χωρίς τη θέλησή τους, ως πιθανοί φορείς του HIV και όσες είναι θετικές προφυλακίζονται και δίνονται τα στοιχεία τους στη δημοσιότητα. Εκτός από τη πρώτη κοπέλα που βρέθηκε σε οίκο ανοχής ως θύμα trafficking, καμία άλλη δεν συνελήφθηκε σε διαδικασία που να σχετίζεται με το σεξ. Παρ' όλα αυτά κατηγορήθηκαν ως «εκδιδόμενες» και παραπέμφθηκαν με την κατηγορία της «βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης». Μια κατηγορία που ακόμη κι αν ίσχυε –αποδείχθηκε περίτρανα στο δικαστήριο ότι δεν ίσχυε– έριχνε το βάρος της μη χρήσης προφυλακτικού σ' αυτές, για να βγάλει λάδι τους «οικογενειάρχες» πελάτες που, όπως είναι γνωστό, είναι εκείνοι που απαιτούν τη μη χρήση προφυλακτικού από τις κοπέλες που καταναγκαστικά ή εξαναγκαστικά ασκούν πορνεία.