Τρύπωσα / Carve a Niche

Καθημερινά η ομάδα μαζί με χορευτές, μουσικούς και άλλους επαγγελματίες από την Αθήνα, θα προσπαθήσουν να διαχειριστούν την ανάμιξη των ιδιαιτεροτήτων αυτής της κατάστασης στην δραματουργία του έργου. Δίπλα στην ομάδα, κάθε επισκέπτης και θεατής αρκετά περίεργος, θα μπορεί να διερευνήσει τις δυνατότητες κατασκευής και μετασχηματισμού του χώρου, χειριζόμενος ένα βιομηχανικό υλικό της καθημερινής μας ζωής.

Δεχόμαστε ως δεδομένο ότι η σκηνή ενός θεάτρου όταν δεν παίζεται κάποιο έργο είναι άδεια. Η παραγωγή ενός θεατρικού δρώμενου χρειάζεται χώρο στον οποίο οι καλλιτέχνες μπορούν να κινηθούν ή να μείνουν ακίνητοι. Έναν μαύρο κύβο (black cube), έναν χώρο που θα πρέπει να γεμίσει με προτάσεις ενσαρκωμένες με αντικείμενα, κείμενα, ανθρώπινα σώματα, φώτα, σκιές ή μουσική, κάτι ανάλογο με μια αθροιστική διαδικασία. Αλλά τι θα γινόταν εάν ως σημείο εκκίνησης είχαμε έναν γεμάτο χώρο; Τι θα γινόταν εάν ο μαύρος κύβος ήταν τώρα ένας συμπαγής κύβος; Θέλουμε να ξεκινήσουμε ανάποδα.

Κάθε μέρα όλοι οι συμμετέχοντες, λαμβάνοντας συλλογικά αποφάσεις, θα ενεργούν ανάλογα με τις συνθήκες και τα όρια που θέτει αυτή η αντίστροφη αφετηρία. Για παράδειγμα θα διαπραγματεύονται τις πιθανότητες να κόψουν, να αδειάσουν, να χτίσουν, να μετακινήσουν, να καταλάβουν, να τρυπήσουν και ακόμη να ανακυκλώσουν αυτόν τον συμπαγή όγκο που αντιμετωπίζουν. Τελικά θα πρέπει να προτείνουν νέα προβλήματα ως αντιμετώπιση του αρχικού και να τα διαπραγματευθούν μπροστά στο κοινό.