Ο Φώντας

Με αφορμή τη σχέση ενός ζευγαριού, του Βούλη και της Αριστέας, ο Μήτσος Ευθυμιάδης, με συγγραφική μαεστρία ανέδειξε τη σχέση του εκμεταλλευτή και του εκμεταλλευόμενου. Ο Βούλης, ένας άχρηστος σύζυγος, παρασιτεί εις βάρος της Αριστέας. Συντηρεί και παρατείνει την κατάσταση αυτή προς όφελός του, χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα παραπλάνησης. Ένα από αυτά είναι και ο Φώντας. Πρόσωπο ανύπαρκτο, όμως κεντρική αναφορά του έργου. Ο «Φώντας» συμβολίζει τις φρούδες ελπίδες, τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τις αυταπάτες, οτιδήποτε προβάλλει ως κοινωνικό εμπόδιο στην εξέλιξη του ανθρώπου και της κοινωνίας.