Merlin Monroe, Συνέντευξη με το θάνατο

"Η Μέριλιν πεθαίνει. Η Μέριλιν πεθαίνει. Πεθαίνει μόνη στο διαμέρισμα της κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η μήπως τη σκοτώνει κάποιο χέρι; Η Μέριλιν πέθανε"

Προάστιο Μπρέντγουντ Λος Άντζελες 5 Αυγούστου του 1962. Ενώ η είδηση για τον θάνατο της Μέριλιν Μονρόε έχει ξεκινήσει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο με ταχύτητα, η ίδια κλεισμένη σε μια ντουλάπα με σκούπες ετοιμάζεται να δώσει  την τελευταία της συνέντευξη. Οι δημοσιογράφοι και οι ρεπόρτερ έχουν ήδη αρχίσει από νωρίς να κατακλύζουν την περιοχή γύρω από το σπίτι της αλλά η μεγάλη ντίβα προτιμά την τελευταία της συνέντευξη, την πιο αληθινή, να τη δώσει στον τελευταίο της επισκέπτη, στον μοναδικό που μπορεί ίσως να αντέξει όσα έχει να πει, στο νεκρό κορμί της, το σύμβολο της, το είδωλο της  …Τα παιδικά χρόνια, η εγκατάλειψη, η σχέση με τη μητέρα της, ο ανύπαρκτος πατέρας. Έτσι ξεκινά η αφήγηση που διαπερνά όλη τη ζωή της μέσα από έναν τραγικό θεατρικό μονόλογο αλλά με δόσεις χιούμορ και χάρης , και καταλήγει σε έναν εξίσου τραγικό θάνατο τα αίτια του οποίου δε θα αποκαλυφθούν ποτέ. Αλλά δεν ήταν μόνο τραγική η ζωή της.. Στον αντίποδα της μοναξιάς των εξαρτήσεων και των απογοητεύσεων, η Μέριλιν έχει αποκτήσει λάμψη, δόξα, χρήμα, διάσημους και σημαντικούς άνδρες, αλλά ποτέ δεν ευτύχησε, όπως λέει στο κείμενο «Η μόνη μου ελπίδα να σωθώ από τον εαυτό μου ήταν αυτό το παιδί που δεν πρόλαβα να γεννήσω. Η γέννηση ή ο θάνατος. Η γέννηση μέσα από τον θάνατο. Μονάχα αυτοί λυτρωτές του εαυτού μου».

Κι όλα εκείνα κερδισμένα όχι μόνο με την μοναδική της εμφάνιση αλλά και με ένα ταλέντο που της χαρίστηκε και το αξιοποίησε, και το έκανε όχημα για να κατακτήσει όσα της χρωστούσε η ζωή. Μια ζωή, ωστόσο, γεμάτη μυστήριο, μεγαλύτερο ίσως και από τον ίδιο της τον θάνατο. Και η ίδια; Κακομαθημένη; Ιδιότροπη; Ανασφαλής; Γενναιόδωρη; Ματαιόδοξη; Εύθραυστη; Ποια ήταν τέλος πάντων η Μέριλιν Μονρόε;