Medeamaterial (Μήδειας Υλικό)

«Αχ,
Ας έμενα το άγριο ζώο που ήμουνα
Πριν με κάνει ένας άντρας μια γυναίκα
Μήδεια η βάρβαρη Τώρα παρατημένη
Μ’ αυτά τα χέρια μου της βάρβαρης
Τόσο στεγνά τσακισμένα τρυπημένα χέρια
Θέλω τον κόσμο να κόψω στα δύο
Να κατοικήσω στο κενό ανάμεσα Εγώ
Ούτε γυναίκα ούτε άντρας»

Σ’ αυτό το “re-making” του μύθου της Μήδειας (όπως αποτυπώνεται στον Ευριπίδη και τον Σενέκα), στόχος δεν είναι μια καινούργια μετάφραση του ελληνικού μύθου, αλλά μάλλον η διερεύνηση του σύγχρονου κόσμου μέσα από το ιστορικό υλικό. Η επιλογή της Μήδειας αναπαριστά διάφορα ποικιλόμορφα τμήματα του περιθωρίου της κοινωνίας, ως προς το φύλο, το γένος, την ανατροφή, την προέλευση - ο Άλλος, ο αλλοδαπός, ο ξένος. Η Μήδεια είναι αυτή που παλεύει και αγωνίζεται ενάντια στην επικρατούσα τάση, στην κανονιστική αντίληψη της λειτουργίας της δικαιοσύνης, αντιλήψεις που σφετερίζονται ο Ιάσων και η Κόρινθος.

Παρόλο που ο Müller περιγράφει έναν κόσμο γεμάτο βία και έλλειψη επικοινωνίας παράλληλα είναι έντονη η δυναμική της αλλαγής. Ο Heiner Müller μιλάει για έναν κόσμο σε απεγνωσμένη αναζήτηση για μια πολιτισμική επανάσταση πού αδυνατεί να αποδεχτεί την καταστροφή που θα φέρει αυτή η αλλαγή. Μια αλλαγή που συνομιλεί με τους νεκρούς έτσι ώστε να ξεπροβάλλει το μέλλον.