Είμαι θάλασσα χρονών

Λίγο να στρέψω το κεφάλι μου προς τα πίσω, αναρωτιέμαι: Πού ήμουν;

Ανάμεσα στα όρια της φάρσας και της οντολογίας, διαπραγματεύεται τη διαχείριση της μνήμης, μέσα από τις αφηγήσεις διαφορετικών γενεών.

Μια οικογένεια αποφασίζει να τιμήσει τον χαμό του παππού της, με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο: Αντί να τον θρηνήσει, προσπαθεί πολύ συνειδητά να γλεντήσει και να τον γιορτάσει. Αυτή η παράδοξη τελετή, ωφελεί όλες τις γενεές, δίνοντας χώρο στον καθένα να εκφράσει την καλή του πλευρά.

Τελικά το χάσμα μετατρέπεται σε ένα άσμα γενεών, που από το σκαλοπάτι της ηλικίας, ανεβαίνει στο πλατύσκαλο του χρόνου και βουτάει στη θάλασσα της αιωνιότητας.