Έρημη χώρα - ΜΕΤΑ

Η παράσταση αντλώντας υλικό από την «Έρημη Χώρα» του Τ. Σ. Έλιοτ και από το αίσθημα έντονης αποστέρησης και απο-προσωποποίησης που διαποτίζει το έργο, διερευνά κοινές αναφορές του ποιήματος του συγγραφέα με το σύγχρονο, κοινωνικό-πολιτικό τοπίο, εστιάζοντας όμως κυρίως στην έννοια του ΜΕΤΑ ως βιωμένη ετεροτοπία. Η εικαστική εγκατάσταση του έργου δεν αποτυπώνει κάποιο συγκεκριμένο τόπο/χρόνο αλλά διαμορφώνει σταδιακά έναν μεταιχμιακό άχρονο (μη)τόπο σε μια φουτουριστική, προκλητική διάθεση. Η χορογραφία δημιουργεί, ατμοσφαιρικά, μια αδιάκοπη, μη-γραμμική και ασυνεχή τελετουργία μετάβασης σε ένα μυθικο-ονειρικό πλαίσιο, στο οποίο η αλληλεπίδραση υποκειμένων/performers και υπερρεαλιστικών αντικειμένων είναι έντονη κατά την διάρκεια της.

Στο «Έρημη Χώρα-ΜΕΤΑ», μέσω μιας χορευτικής «μέθεξης» συντελείται προοδευτικά στο έργο, μια εξομοίωση και απογύμνωση των ατόμων και ένα αμφιλεγόμενο αίσθημα κοινότητας, ισοτιμίας και αμοιβαιότητας μεταξύ τους δημιουργείται, που ενω δεν διακρίνεται από κάποιον ορισμένο στόχο δρα ως κινητήριος δύναμη για κάτι νέο, συγκροτώντας μια εφήμερη «κοινωνία μέθεξης» (communitas) όπως την περιγράφει ο Βίκτωρ Τέρνερ. Σε αυτόν τον άχρονο (μη)τόπο και αντι-δομή, οι χορευτές/τριες μοιάζουν να αιωρούνται σε ένα κατώφλι «κάπου μεταξύ και ανάμεσα» (between and betwixt) στο πριν και στο τώρα, στη λήθη και στη μνήμη, στην τρωτότητα και στη στιβαρότητα, στο τραύμα και στην υπέρβασή του, υποδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο το δυνητικό πέρασμα από κάτι που υπήρξε σε κάτι που (επ)έρχεται.