Σώμα σε 64 κινήσεις

​Μέσα από 8 σπονδυλωτές εικόνες-σχήματα η χορογράφος Μαρία Λάππα δημιουργεί ένα γλυπτικό υβρίδιο χοροθεάτρου, ακροβασίας και ιαπωνικού Butoh, όπου μέσω της εικαστικής εγκατάστασης επιθυμεί να αναδείξει χορογραφικά, την υπαρξιακή γεωμετρία του ανθρωπίνου σώματος και τις δυνάμεις που ασκούν επιρροή στην μεταμορφωτική του τάση.

Η Μορφή-Σώμα αναζητεί την σφαιρικότητά της, χωρίς τον φόβο της σύνθλιψης.

«Ποιο σχήμα χρειάζεται να πάρω για να χωρέσω μέσα στον κόσμο;» είναι η ερώτηση που αιωρείται κατά της διάρκεια της παράστασης.

Το ανθρώπινο σώμα είναι μια εξίσωση απολύτρωσης.

Η έννοια της μεταμόρφωσης στην παράσταση είναι πολυεπίπεδη, εμπλουτίζει τον κόσμο του φανταστικού αλλά και τη δυνητικά, συμβολική της διάσταση.

Το ανθρώπινο σώμα συλλαμβάνεται, ως μια ρευστή γεωμετρική μορφή που μεταβάλλεται συνεχώς. Στην προσπάθεια του να τοπογραφήσει το σύμπαν που το περιβάλει, το σώμα-μορφή, καταδύεται σε ανοίκειους  ψυχικούς τόπους όπου οι συνισταμένες δυνάμεις είναι πλέον δυσπερίγραπτες και η κάθε τύπου στρατηγική καταλήγει πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα: ο Θάνατος είναι μια πίστα από αναποδογυρισμένα ποτήρια γεμάτα χρυσάνθεμα.

Καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης ακούγονται σε 5 γλώσσες, ποιήματα και αποσπάσματα κειμένων των, Δημήτρη Δημητριάδη, Νικολάου Κάλλα, Allen Ginsberg, Samuel Beckett, Γιώργου Βαφόπουλου, όπως και κείμενα των χορευτών που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας.