Μικρές ζωές ή το σώμα που κατοικώ

Ξεκινήσαμε την παράσταση σαν ένα κινητικό στοίχημα-πείραμα με στόχο τον απόλυτο συγχρονισμό μεταξύ μας, προσθέτοντας μάλιστα προοδευτικά παραμέτρους, ώστε να δυσκολεύει το εγχείρημα. Στην πορεία φάνηκε, ότι οι κινητικές επιλογές μας, σκιαγραφούσαν τις μικρές ιστορίες που κουβαλούν τα σώματά μας, τη σχέση μας με το χρόνο, την απώλεια, την αγωνία, την ελπίδα.

Η παράσταση δεν έχει κάποια αφηγηματική γραμμή και παραμένει ανοιχτή σε ερμηνείες.