Ουγκώ: Μια ουτοπία

Ό,τι αφηγούμαι είναι η ιστορία των επόμενων αιώνων. Αυτή την ιστορία μπορεί κανείς να την αφηγηθεί από τώρα, γιατί τον πρώτο λόγο τον έχει η ίδια η αναγκαιότητα. Αυτό το μέλλον μιλάει ήδη με εκατό φωνές.

(Φρίντριχ Νίτσε, Ο ευρωπαϊκός μηδενισμός)

Γνωρίζατε ότι ο μέγας ρομαντικός συγγραφέας των Αθλίων και της Παναγίας των Παρισίων υπήρξε ο πρώτος οραματιστής της Ενωμένης Ευρώπης; Αυτόν τον «άγνωστο» Ουγκώ μας συστήνει η παράσταση Ουγκώ: Μια Ουτοπία της Σοφίας Μαραθάκη (Ομάδα Θεάτρου ΑΤΟΝΑλ), με τη μορφή ενός λοξού αστικού δείπνου μετά μουσικής. Στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, από τις 13 έως τις 22 Οκτωβρίου, ζωντανεύει μια εποχή όπου η δημοκρατία σκεπάστηκε με αίμα από κομμένα κεφάλια και η Ευρώπη κουράστηκε να κοιτάζει…

«Αυτό που ορθώνεται ετούτη τη στιγμή δεν είναι η Ευρώπη των λαών· είναι η Ευρώπη των βασιλέων…» διαπίστωνε ο Βίκτωρ Ουγκώ, βαθιά απογοητευμένος από την απολυταρχική πολιτική του Καρόλου Λουδοβίκου Ναπολέοντα Γ΄. Η Σοφία Μαραθάκη βασίζεται στον Ύμνο στην Ενωμένη Ευρώπη, που έγραψε ο αυτοεξόριστος Ουγκώ στα μέσα του 19ου αιώνα, καταδικάζοντας τη συγκεντρωτική πολιτική των Ευρωπαίων ηγετών. Το έργο αντανακλά την ιστορία μέσα από το λογοτεχνικό φίλτρο του συγγραφέα, ο οποίος μας παραδίδει ένα μεγαλειώδες αντιπολεμικό μανιφέστο, έναν ύμνο στην Ενωμένη Ευρώπη.

Η δραματουργία της παράστασης μπολιάζει το κείμενο του Ουγκώ με τους πύρινους λόγους του Φρίντριχ Νίτσε από τον Ευρωπαϊκό μηδενισμό, μπλέκει τη σκέψη του Κούρτσιο Μαλαπάρτε από το εμβληματικό αυτοβιογραφικό έργο του –μαρτυρία για το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο– Καπούτ, και συνθέτει μια εμπρηστική παράσταση για την ουτοπία και την πραγματικότητα της Ευρώπης.

Υιοθετώντας τη φόρμα άλλοτε ενός παράδοξου ορατορίου και άλλοτε ενός καθωσπρέπει αστικού δείπνου που εκτρέπεται διαρκώς, ο πενταμελής θίασος, με άξονα τη σωματικότητα, τη μουσικότητα και τη θεατρικότητα, ξετυλίγει μπροστά μας το ρομαντικό όραμα του Ουγκώ: «Αν η Ευρώπη των λαών είχε διαδεχθεί το 1848 την Ευρώπη των βασιλέων, η ήπειρος μας θα ήταν ένας και μόνο λαός∙ τα έθνη θα διήγαν τον βίο τους μέσα στον κοινό ευρωπαϊκό βίο».

Μικρή Σκηνή

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ

Κυριακή 15 Οκτωβρίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές