Ιππόλυτος

Δεν είναι παράσταση. Δεν είναι συναυλία. Είναι μια αλλιώτικη εμπειρία θέασης και ακρόασης του αρχαίου δράματος. Μια site-specific περφόρμανς εκτός Στέγης. 

Πεδίο συνάντησης γίνεται ο Ιππόλυτος του Ευριπίδη. Όπως, όμως, η Αμαλία Μουτούση δεν παίζει μόνο τη Φαίδρα, αλλά όλους τους ρόλους, έτσι κι ο Δημήτρης Καμαρωτός δεν ερμηνεύει μόνο τη μουσική. Ηθοποιός και μουσικός καθίστανται ισότιμοι πρωταγωνιστές. Όλα τα πρόσωπα και ο Χορός του Ιππόλυτου μιλούν, μέσω των δύο τους, σε έναν καταιγιστικό χρόνο. Μιλούν γι’ αυτό που τους συνέβη, σαν να πρόκειται για μια ιστορία πριν από τον ύπνο. Ένα μύθο που μιλάει για έντονα συναισθήματα, ομορφιά και αποτρόπαιες στιγμές.

Εδώ, η μουσική είναι μια συνεχής παράλληλη σύνθεση που εκκινεί από την ανάλυση της προσωδίας, συνυπάρχοντας ή/και αμφισβητώντας τη φωνή. Επιτρέπει την εναλλαγή των προσώπων και του Χορού και, με τελείως σύγχρονα μέσα, επιχειρεί κάτι το οποίο πλησιάζει στη φύση και την αρχική υπόσταση της παράστασης του δράματος με έναν υποκριτή. Πλέγματα ήχου σαν ηχητικές μάσκες, νέες προσωδίες και απροσδόκητες πολυφωνίες γεννιούνται, καθώς ο μουσικός και η ηθοποιός μάς βυθίζουν από κοινού σε μια τραγωδία γεμάτη έρωτα, παραφορά, μίσος και εκδίκηση.