Όταν σε λίγο κατεβήκαμε στη θάλασσα

Πέντε νέοι ηθοποιοί-τραγουδιστές και πέντε μουσικοί επί σκηνής δημιουργούν μια δική τους γλώσσα παίζοντας με τον λόγο, τον ρυθμό, τη μελωδία, το σώμα. Ανοίγουν έναν διάλογο ανάμεσα στην ομηρική Οδύσσεια και τη σύγχρονη πραγματικότητα χρησιμοποιώντας διαφορετικής προέλευσης κείμενα.

Μέσα από όλες αυτές τις μαρτυρίες, τους στοχασμούς, τα ανοιχτά ερωτήματα, τα τραγούδια και  τη μουσική μιλούν για τη μνήμη, την απώλεια, τον ξεριζωμό, τη νοσταλγία, την αγωνία, τη δικαιοσύνη, το πρόσωπο, την ταυτότητα, τον ξένο, το οικείο και το ανοίκειο – θεματικές επίκαιρες σε μια Ευρώπη που διαρκώς μεταλλάσσεται. Μεταφορικά και ρεαλιστικά, η φυγή μέσω της θάλασσας, του νερού, είναι ο δρόμος του νόστου.

Στο νερό –πεδίο μύησης και δοκιμασίας, στοιχείο μεταμόρφωσης μέσα από τα δάκρυα, τον ιδρώτα, το αίμα του ανθρώπου– χαράζεται η πορεία του νόστου, που σημαίνει διάσωση, επιστροφή. Επιστροφή στο σπίτι.

Αλλά πού βρίσκεται πλέον το σπίτι για τον καθένα από μας σήμερα; Πού είναι η ελευθερία; Πού είναι η πατρίδα; Πώς μπορούμε να είμαστε ευτυχείς χωρίς τους άλλους; Μνήμη, ξεριζωμός, μητρική γλώσσα, απώλεια, ταυτότητα, ξένος, θάνατος.

Κτίριο Ε