Cementary

Η Πατρίσια Απέργη, μια χορογράφος σε διαρκή διάλογο με την εποχή της και τα συνεχώς μεταβαλλόμενα κοινωνικά δεδομένα, επιστρέφει στη Στέγη και τοποθετεί το χορό στο επίκεντρο της αστικής καθημερινότητας: η πόλη ως πυρήνας δημιουργικότητας και οι χορευτές ως μέλη μιας κοινότητας που οραματίζεται τη «φαντασία στους δρόμους»... Μετά από τα «Era poVera» και «Πλάνητες» –έργα στα οποία το αστικό περιβάλλον παρουσιάζεται ως συγκρουσιακό πεδίο ή ως ιδιαίτερη χωρική συνθήκη περιπλάνησης– η πόλη επανέρχεται στο προσκήνιο, προκειμένου να τροφοδοτήσει σκέψεις γύρω από τους δυνατούς τρόπους (επανα)κατοίκησης. Η αμφισημία του τίτλου –ο οποίος παραπέμπει σε ένα τσιμεντένιο νεκροταφείο– συμπυκνώνει τις αντιφάσεις που βιώνει η ίδια η κοινωνία σήμερα. Μεσούσης της κρίσης, η έλλειψη κάθε προοπτικής, η παραίτηση από την αλλοτινή και ποθητή αστική ευημερία έχουν γίνει ο κανόνας. Ωστόσο, κόντρα στις κυρίαρχες «πένθιμες» αντιλήψεις, η πόλη εξακολουθεί να παραμένει ο κατεξοχήν χώρος στον οποίο οι κοινωνικές σχέσεις δημιουργούν διαρκώς τις συνθήκες για τη διαφορετική νοηματοδότηση της ζωής.

Η Απέργη αντιμετωπίζει την αστική πραγματικότητα ως το πεδίο μιας ιδιόμορφης καλλιτεχνικής έκφρασης, ένα «έργο τέχνης» μέσα από το οποίο η πόλη ανακατασκευάζεται, πλάθεται από τη διαχείριση των εικόνων της. Η χορογράφος εντοπίζει, σε αυτήν ακριβώς την «αυτόχθονη δημιουργικότητα», τη δυνατότητα αντίστασης του κάθε υποκειμένου. Μια δύναμη απορρέει από τους εκφραστικούς κώδικες και το κινητικό λεξιλόγιο που εγχαράσσεται στο «σώμα» της πόλης, ικανό να τροφοδοτήσει νέους χορογραφικούς πειραματισμούς και αναζητήσεις. Ένα γενναίο εγχείρημα, με «συνοδοιπόρους», σε αυτή την ιδιαίτερη χαρτογράφηση, μια ομάδα από τους πιο εκλεκτούς χορευτές της νεότερης γενιάς.

Κεντρική Σκηνή

Ο Τάσος Βρεττός φωτογραφίζει την Ομάδα χορού Αερίτες και τις πρόβες της παράστασης

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ

Πέμπτη 2 Μαρτίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές

Συντονισμός: Γιώργος Μητρόπουλος, δημοσιογράφος