O Kατάθλας

«Καλύτερα ροζ γουρουνάκι παρά σκατί ανθρωπάκι, θέλω να μπορέσω να νιώσω αδιαφορία για όλα. Έτσι, για να δω τι θα γίνει».

Πρόκειται για την ιστορία ενός άνδρα, ο οποίος απομονώνεται στο πατρικό του σπίτι, στο χωριό, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την κατάθλιψη, απομυθοποιώντας τα κοινωνικά στερεότυπα. Ο «Κατάθλας» αντιμετωπίζει πρόσωπο με πρόσωπο τις προκλήσεις του ίδιου του εαυτού του, όταν πια η κατάθλιψη τον έχει καταστήσει δέσμιό της.

Ο ήρωας δεν μπαίνει στο facebook για να ξεφύγει απ’τις σκέψεις του, δεν προβάλει μια ευτυχισμένη αναγωγή της πραγματικότητας του. Δεν ερωτεύεται τον έρωτα για να ξεφύγει απ' τον εαυτό του. Δεν αγοράζει για να γεμίσει αυτοπεποίθηση. Επίσης, δεν πλένεται, δεν μαζεύει τα τασάκια και δεν μετράει τα πλακάκια της κουζίνας πριν τις τρεισήμισι.

Γιατί νιώθουμε άδειοι όταν μένουμε μόνοι; Γιατί στις φωτογραφίες βγαίνουμε  χαμογελαστοί, γοητευτικοί, σοβαροί ή αστείοι; Γιατί ερωτευόμαστε και μετά μας περνάει; Ο Κατάθλας ξέρει.

Ξέρει ακόμα το άθροισμα που κάνουν τα τετραγωνάκια της μυγοσκοτώστρας αν προστεθούν με τις ρωγμές του τοίχου στο σαλόνι και ακόμα πόσα κρόσσια έχει η κουβέρτα του.

Τα ψυχολογικά μονοπάτια στα οποία οδηγείται ο ήρωας αντανακλούν τις αντιφάσεις της καθημερινής ζωής του σύγχρονου ανθρώπου, του καθένα από μας, που στροβιλίζεται ανάμεσα στην πραγματικότητα, το όνειρο, την επιθυμία, τη σκέψη. Πού ξεκινάει, τελικά, η κατάθλιψη και πού τελειώνει;