Μνηστηροφονία

«Το φονικό φτάνει κάποτε στο όριο της ανελέητης σκληρότητας και στιγματίζει το σώμα του Οδυσσέα με αίμα και λύθρο μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Εδώ περνάμε στην καινούργια εποχή, μια αντίληψη ανθρωποδικίας πιο προχωρημένη, οι θεοί περνούν πίσω από το πεδίο εγρήγορσης, ο άνθρωπος αναλαμβάνει μόνος του», γράφει ο Δ.Ν.Μαρωνίτης.

Η παράσταση ερευνά μέσα από τη Μετρική τη δόνηση-κραδασμό του γραπτού κειμένου και τη μετάβασή του σε προσωδία, δημιουργώντας φωνητικά και ορχηστικά σχήματα, ερμηνεύοντας στο πρωτότυπο αρχαίο έμμετρο κείμενο σε προσωδία.

Στόχος δεν είναι η αναβίωση-ιστορικοποίηση του ποιητικού λόγου αλλά η έκφρασή του σε Όραμα/Ακρόαμα. Ο ηθοποιός και η ερμηνεία του γίνονται ένα κινούμενο ιδεόγραμμα και ο Λόγος παραμένει ένας ζωντανός ηλεκτρισμένος οργανισμός πλήρης και αυτεξούσιος.