StandStill

Η στιγμή της ακινητοποίησης. Η στιγμή στην οποία οι αντιφάσεις, τα διλήμματα και όλες οι προεκτάσεις τους σε επιλογές και ανάγκες παγώνουν για λίγο το χρόνο. Και επαναπροσδιορίζουμε. Χάνουμε και κερδίζουμε. Και θέτουμε όρια και τα προσπερνάμε. Τι συμβαίνει τελικά στο σημείο μηδέν; Ποια είναι η σχέση της καθημερινότητάς μας με την πορεία προς την ολοκλήρωση; Ποιος είναι ο δρόμος για να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά στον προορισμό μας;

Τα τρία αυτά χορογραφικά έργα πραγματεύονται την ιδιαίτερα μικρή στιγμή που πριν αποφασίσουμε, για λίγο ακίνητοι, παρατηρούμε τις διαρκώς εναλλασσόμενες και αντιφατικές διαδρομές μας. Και συνεχίζουμε. Κουβαλώντας μαζί μας την μνήμη του παρελθόντος. Και την αναζήτηση του ιδανικού μας, με τις αποσκευές μιας καθημερινότητας.

IN RELATION

Μυρτώ Δελημιχάλη

 Ένας κινητικός διάλογος με κεντρικό άξονα την καθημερινή ρουτίνα ενός ζευγαριού. Αφορμή του έργου υπήρξε η παρατήρηση των ανθρώπινων σχέσεων και πώς αυτή επηρεάζεται από κοινωνικοπολιτικά δεδομένα. Η αφοσίωση και η κατανόηση είναι λέξεις που σιγά σιγά εγκαταλείπονται στο βωμό του ατόμου και του εγωιστικού προτύπου που αποτελεί κυρίαρχο κοινωνικό μοντέλο των δυτικών κοινωνιών. Σε αυτό προστίθεται η ολοένα και πιο απαιτητική καθημερινότητα καθιστώντας την επικοινωνία των μερών μιας σχέσης δευτερεύουσα έως και αδύνατη.

Σύλληψη - Χορογραφία: Μυρτώ Δελημιχάλη. Ερμηνεία - Δημιουργία: Μυρτώ Δελημιχάλη, Στάθης Δογάνης

ΑΝΘΕΜΟΕΣΣΑ

Ειρήνη Παπανικολάου

Το αέναο ταξίδι τεσσάρων θαλασσοπόρων διαταράσσεται με απροσδόκητο τρόπο, όταν συναντούν το Νησί των Σειρήνων. Υπνωτισμένοι από τα σοφά λόγια των πλασμάτων αυτών και τη γλυκιά μελωδία που κυριαρχεί στο Νησί, οι ταξιδιώτες κλονίζονται βαθιά και αρχίζουν να έχουν ερωτηματικά για το ταξίδι και τους στόχους του.

Σύλληψη, χορογραφία: Ειρήνη Παπανικολάου. Ερμηνεία: Μυρτώ Δελημιχάλη, Δέσποινα Καβούρη, Ερατώ Χατήρα, Βίκη Σπάχου

Anthemoessa _teaser from Eirini Papanikolaou on Vimeo.

DEPTH PULSES

Κατερίνα Φώτη

Κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε μικρούς και μεγάλους θανάτους. Κάθε μέρα παλεύουμε με τους προσωπικούς μας δαίμονες και κάθε μέρα τους κερδίζουμε και συνεχίζουμε. Κάθε θάνατος, μικρός και μεγάλος, δεν είναι μόνο η απέραντη θλίψη της απώλειας αλλά και η ανάγκη να συνεχίσουμε για να μην ξεχαστεί αυτό που οριστικά δεν έχουμε πια μαζί μας. Και κάθε ζωή που συνεχίζει να υπάρχει, με απόλυτη συνείδηση της θνητότητας και του εφήμερου, παλεύοντας να νικήσει την απώλεια και να σταθεί στα πόδια της παρέα με τη μνήμη και με όπλο τα όσα πρόκειται να συμβούν, είναι αυτή που κέρδισε το εφήμερο. Είναι ακριβώς αυτή που πάντρεψε το τραγικό με τη χαρά, είναι αυτή που νίκησε το δαίμονα της απόλυτης και βασανιστικής θνητότητας.

Σύλληψη, χορογραφία: Κατερίνα Φώτη. Χορεύουν: Μαρία Πασχαλίδου, Κατερίνα Φώτη