Τυφλόμυγα

Όταν ολόκληρο το ανθρώπινο είδος έχει αποτύχει, μόνο μια λύση υπάρχει. Η αυτοκαταστροφή του.

Σκοτάδι. Το απόλυτο. 2 ηθοποιοί. Ο Θεός. Μεταξύ τους το τίποτα. Η ανθρωπότητα από την αρχή της. Η ανθρωπότητα στο τέλος της. Το φως που δεν έρχεται. Το φως που δεν πλημμυρίζει τίποτα πια. Το φως που δεν μας αξίζει. Ένας τόπος αλλού. Ένας τόπος εδώ. Στο τότε και στο τώρα. Στο αύριο. Και κάπου εκεί μέσα οι πρώτοι και οι τελευταίοι Άνθρωποι του σκοταδιού σέρνονται στο χώμα. Αναπνέουν, νιώθουν, πονούν, πεθαίνουν και σκοτώνουν για να ξαναγεννηθούν στην πρώτη λάμψη του πρώτου φωτός.

Αν ήρθες, θα μείνεις. Και η φαντασία σου θα γίνει ο εχθρός σου. Θα προσπαθήσεις να μην ακούσεις αλλά θα ακούσεις. Θα προσπαθήσεις να μη νιώσεις αλλά θα νιώσεις. Θα προσπαθήσεις να μη κοιτάξεις αλλά στο τέλος θα δεις. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι θα δεις το πρόσωπο σου. Θα δεις εσένα. Και θα είσαι ανελέητος.