Η ιστορία του στρατιώτη Βόυτσεκ

Μερικές σκέψεις του δημιουργού για την προσέγγιση του στο έργο του Μπύχνερ και την παράσταση: «Το σκηνικό αποτύπωμα της δραματουργίας έχει τη μορφή ενός μουσικού πεδίου, που ερμηνεύεται ζωντανά από τους δύο μουσικούς. Μια ροή ήχων, ένα συνεχές ρεύμα ζωής και μέσα σ’ αυτό τα θραύσματα μιας προσωπικής ιστορίας, το πάσχον σώμα του Βόυτσεκ και η τραυματισμένη ομιλία του. Ο Βόυτσεκ προτείνεται ως ένα πεδίο στο οποίο ενεργούν παράλληλα διάφορες δυνάμεις: το παρελθόν ως τετελεσμένο, ως αναπόδραστο γεγονός, αλλά και ως παρόν, μέσω της μνήμης, του σωματικού ίχνους και της επί σκηνής αφήγησης· το παρόν ως μια έρημος ενός εξόριστου αλλά και ως ελπίδα σχέσης μέσα από τη ρωγμή που δημιουργεί ο λόγος, μέσα από τη σχέση ηθοποιού- κοινού· το μέλλον ως μια προοπτική στην οποία όλοι οι άνθρωποι έχουν χώρο, μια συν-χωρητική προοπτική, ένας τόπος όπου όλοι μαζί τραγουδάμε».