Οδός Ολύμπου 12

Στο  ξενοδοχείο ΟΛΥΜΠΟΣ, στην οδό Ολύμπου 12, οι ιδιοκτήτες και οι εργαζόμενοι ζουν μεγάλες στιγμές. Τύφλα να 'χει το Χόλλυγουντ και η Τσινετσιτά μεριά…

Ενώ η ζωή τους κυλά μέσα στα καθημερινά προβλήματα και την ανέχεια τσουπ βγάζουν φτερά τσουφ αποκτούν παλάτια τσιφ δεν πεθαίνουν ποτέ. Κι όλα αυτά γιατί κόλλησε  ο ανελκυστήρας στον τελευταίο όροφο και την είδαν και το  είπαν «ουρανό». Και να η ποτηρολαντζού η Ήβη να τα  σερβίρει τα θεάκια  και τα γαμησιάτικα του Δία καλά κρατούν.

Ο αντιπαθέστατος κύριος Πόλεμος −του ρου του του− και η Αθηνά-Νανά, παρθένα, μέχρι αηδίας στα καλύτερα τους. Ο κούτσαβλος ο Ήφαιστος, που η  γυναικούλα του η Αφροδίτη, τον έκανε πανελλήνιο ρεζίλι και κερατά, είχε πάει για κάτι παλιοσίδερα και επέστρεψε την κατάλληλη στιγμή. Η Ελενάρα, η κουκλάρα, ο Ηρακλής και κάτι άλλα ρεταλάκια  περισσευούμενα, ο μέγας αλά κέφα θεός Διονυσσάκης, ο άνευ χαρτοφυλακίου, Ερμής Ερμόπουλος, ο Λελλές Αχιλλεύς, από καλήν οικογένεια και άλλοι ..... Πιασ' το αυγό και κουρευ' το.

Ανδρόγυνο-ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου,  οι αχθοφόροι, η ρεσεψιονίστ, η καθαρίστρια την έχουν καταβρεί. Μα και θεός να είσαι τη βαριέσαι την πλήρη τελειότητα αδερφέ μου και κοπιάρεις τους θνητούς για να’ χει ενδιαφέρον η ζωούλα σου. Θες τον καυγά σου, την απάτη σου,  την χυλόπιττά σου, τη θνητότητα σου. Να ζεις, να παλεύεις για κάτι . Άρα «τ' είναι  θεός  τι μη θεός και τι τ' αναμεσό τους».  Ο Σεφέρης αποδίδει στα νέα ελληνικά τον στίχο του Ευριπίδη (Ελένη, στ. 1137): «Ό,τι θεός ή  μή θεός ή τό μέσον, τίς φησ’ ερευνήσας βροτών», δηλαδή: ποιος άνθρωπος μπορεί να βρει και να πει τι είναι θεός. Όλα είναι μια απάτη της αιωνιότητας.