Το κορίτσι που ήθελε να αγγίξει το μισοφέγγαρο

Η ιστορία της παράστασης είναι δανεισμένη από την λαϊκή προφορική παράδοση της Ιαπωνίας και βασίζεται στο γιαπωνέζικο παραμύθι Tsuki no Waguma - The Crescent Moon Bear. Πρόκειται για ένα διαχρονικό παραμύθι για ενήλικες που τους ταξιδεύει στον Πόλεμο των Χαρακωμάτων, αναδεικνύοντας τις δραματικές συνέπειες του. Η παράσταση μιλά όμως και για την αγάπη, το θάρρος και την αυτοθυσία ενός μικρού κοριτσιού που ξεκινά ένα περιπετειώδες και δύσκολο ταξίδι για να σώσει την ψυχή του πατέρα του…

Η παράσταση σε πρώτο επίπεδο πραγματεύεται  τις επώδυνες συνέπειες της βίας του πολέμου στον ψυχισμό του ανθρώπου. Αναφέρεται δε, ιδιαίτερα στο μετατραυματικό στρες εκείνων που ενώ καταφέρνουν να επιβιώσουν από τον πόλεμο, δυστυχώς βιώνουν έντονες δυσκολίες επανένταξης και κάποιες φορές αυτό το στρες αποβαίνει μοιραίο.

 Υπάρχει για αυτούς πραγματική επιστροφή;

Μέσα από την αντίθεση της παιδικής, αμόλυντης, υγιούς ψυχής [της κόρης] και του επιβαρυμένου, αγχωμένου, αλλοιωμένου ψυχισμού του πατέρα αναδεικνύονται θεμελιώδεις αντιφατικές έννοιες, συναισθήματα και καταστάσεις όπως αγάπη-μίσος, υγεία-αρρώστια, ελπίδα-απελπισία, ζωή και θάνατος, η διαδρομή και μετάβαση ενός ανθρώπου από το ένα στο άλλο, η εξέλιξη και μεταμόρφωσή του.

Εν τέλει, και σε βαθύτερο επίπεδο μέσα από ένα παραμύθι, η παράσταση επεξεργάζεται το παράλογο, το μάταιο, το ανήκουστο. Δια μέσου των  συναισθημάτων ενός παιδιού και του στρατιώτη πατέρα του, αλλά και μέσα από την δύναμη της ψυχής, την αθωότητα και την επιμονή ενός νέου, καθαρού ανθρώπου η παράσταση μιλά για την αλλαγή, για το φως που είναι πάντα εκεί.

Οι δε τεχνικές του θεάτρου σκιών και της αφήγησης παραμυθιού, σε μιαν ατμόσφαιρα αέρινη, άυλη, άχρονη  λειτουργούν έτσι ώστε το ενήλικο κοινό, να «ρίχνει» τις άμυνες του και να αφήνεται στην εικόνα και τον βραδύ ρυθμό, όπως τα παιδιά.