Η αντοχή των υλικών

«Στο κάτω κάτω, τι είναι δα το ψέμα; Τι άλλο παρά η αλήθεια μασκαρεμένη…», Δον Ζουάν, Μπάιρον.

Η αλήθεια του κάθε ανθρώπου και οι αλήθειες των άλλων. Το «ζωτικό ψεύδος» που γίνεται μέρος του παιχνιδιού και στοιχειώνει τις ζωές μας. Ο εαυτός μας που δε συμφιλιωθήκαμε ποτέ μαζί του. Τα κομμάτια του, θραύσματα μιας ανυπεράσπιστης μνήμης σε ένα πάρκινγκ της εθνικής οδού. Το θύμα που πλάσαμε μέσα μας και το περιφέρουμε μέσα στο χρόνο. Το θύμα, που πριν το κατασπαράξουν οι άλλοι, το γευτήκαμε πρώτοι εμείς.

Ο χρόνος που συμπυκνώθηκε σε μια υγρή νύχτα κάτω από τα κίτρινα θαμπά φώτα. Το ποτάμι του Ιορδάνη. Ο τελευταίος σπασμός. Ο δρόμος για τα σύνορα. Η σιωπή του θεού. Σώματα φτιαγμένα από συρματοπλέγματα. Μια καντίνα που διανυκτερεύει. Τέσσερις άνθρωποι που φαινομενικά συναντιούνται για πρώτη φορά. Τα σφυρίγματα ενός μακρινού τρένου. Η αντοχή των υλικών σε μια αδυσώπητη αναμέτρηση με το όριο της ανθρώπινης θραύσης.