Καταλόγια...δημοτικοί στίχοι περί έρωτος και θυσίας

Μια τελετουργική αναπαράσταση, με βάση τους κώδικες της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, πέντε κλασσικών ελληνικών δημοτικών ποιημάτων-τραγουδιών, που καταγράφηκαν για πρώτη φορά τον 8ο και 9ο αιώνα με θέμα τον έρωτα και τη θυσία.

Οι ιστορίες

Ο Γιάννος και το Μαρουδιώ: Τα ξαδέρφια που ερωτεύτηκαν αλλά τους απαγορεύεται να σμίξουν και πεθαίνουν από το μαράζι, σε μορφή ηπειρώτικου πολυφωνικού

Του Νεκρού Αδερφού: Ο Κωνσταντής που βγαίνει από το μνήμα για να φέρει την αδερφή του πίσω, στη μάνα τους.

Της Κακιάς Πεθεράς: Η πεθερά που από ζήλεια και φθόνο δηλητηριάζει την νύφη της στο τραπέζι του γάμου.

Του Γιοφυριού της Άρτας: Η θυσία της όμορφης γυναίκας του πρωτομάστορα, για να στεριώσει το γεφύρι.

Της Μάνας Φόνισσας: Η ιστορία της μάνας που σκοτώνει το παιδί της επειδή την έπιασε με τον εραστή της.

Τα κείμενα

Πέντε κλασσικά δημοτικά τραγούδια που αναπαριστώνται με βάση τους κώδικες της αρχαιοελληνικής τραγωδίας. Τα κείμενα αυτά εκτός από τέλειες συμπυκνωμένες τραγωδίες αποτελούν επίσης και ένας από τους βασικούς συνδετικούς κρίκους της νεοελληνικής λογοτεχνίας με την κλασσική εποχή. Ένα ακόμη στοιχείο που χαρακτηρίζει τα κείμενα είναι το ότι αποτελούν καταγραφές ακουσμάτων. Αυτό σημαίνει ότι είναι ιστορίες που δεν έχουν συγγραφέα, αλλά γεννήθηκαν μέσα από αφηγήσεις πραγματικών γεγονότων και πήραν τη μορφή ποιήματος -αργότερα τραγουδήθηκαν κιόλας- και μεταδόθηκαν από στόμα σε στόμα. Αυτό το στοιχείο τα καθιστά άρτια λογοτεχνικά και σίγουρα ικανά να στηρίξουν επαρκώς την αναπαράστασή τους μέσα από τους κώδικες του αρχαιοελληνικού θεάτρου

Η παράσταση

Διαλέγουμε κάτι κλασσικό όσον αφορά το κείμενο και το στηρίζουμε με σύγχρονους τρόπους δραματοποίησης και θεατρικής αναπαράστασης. Το βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη παραγωγή είναι η χρήση μασκών και θεάτρου κούκλας, για να αναπαρασταθούν οι βασικές μας ιστορίες, τα πέντε ποιήματα. Αυτές οι τεχνικές μας δίνουν την δυνατότητα να αναπαραστήσουμε εικόνες πολύπλοκες και απαιτητικές, όπως εμφανίσεις εξωπραγματικών πλασμάτων, σκηνών πλήθους, χωροχρονικών αλλαγών και υπερφυσικών στοιχείων. Έτσι οι ερμηνευτές, μας μεταφέρουν σε ένα κόσμο ιδανικά θεατρικό, με τεράστιες δυνατότητες αναπαραγωγής εικόνων και δράσεων, δίνοντας παράλληλα και μια διαφορετική οπτική στην αισθητική της παράστασης. Ανάμεσα στις βασικές ιστορίες υπάρχουν κωμικά μέρη σε ιντερμεδιακή μορφή, που χρησιμεύουν για την συγκινησιακή αποφόρτιση του θεατή.

Οι μουσικές και τα τραγούδια

Οι βασικές μουσικές φόρμες -σε μορφή ιάμβου- πάνω στις οποίες ακούγονται οι ιστορίες και παίζονται με κιθάρα και μαντολίνο, είναι συνθέσεις του Θοδωρή Οικονομίδη, γραμμένες αποκλειστικά για την παράσταση και αποτελούν το αποτέλεσμα της έρευνας του σκηνοθέτη πάνω στον τρόπο και τις μεθόδους συνύπαρξης της μουσικής με το έμμετρο κείμενο. Επίσης, την ώρα της παράστασης ο θεατής θα έχει τη δυνατότητα να ακούσει μοιρολόγια, πολυφωνικά τραγούδια και ρυθμικούς αυτοσχεδιασμούς, συνυφασμένα με τις πλοκές των ιστοριών, ακολουθούμενα από ζωντανή μουσική, κρουστών, μαντολίνου και κιθάρας.