Η ωραία κοιμωμένη

Στην Ωραία κοιμωμένη παρακολουθούμε την ιστορία μέσα από τη διαδοχή των τεσσάρων εποχών του χρόνου, οι οποίες συμβολίζουν τον κύκλο της ζωής: τη γέννηση, τον έρωτα, τον θάνατο. Στην ιδιαιτέρως εντυπωσιακή παραγωγή με τα πολύχρωμα σκηνικά που χορεύουν μαζί με τους χορευτές του Μπαλέτου της ΕΛΣ, προτείνεται μια σύγχρονη χορογραφική προσέγγιση, η οποία συνομιλεί με το κλασικό μπαλέτο. Ο Λίντμπεργκ σημειώνει για τη νέα παραγωγή της Ωραίας κοιμωμένης: "Η αφήγησή μας ξεδιπλώνεται μέσα από τις τέσσερις εποχές, στις οποίες η πριγκίπισσα Αυγή συμβολίζει την ίδια τη φύση. Το έργο εξερευνά τις βίαιες εξωγενείς και ενδογενείς δυνάμεις που κοιμίζουν τη φύση, καθώς και την τρυφερότητα και τη ζεστασιά που την ξυπνούν. Σε αυτόν τον παραμυθιακό κόσμο, όπως και στην εμπειρία μας, η αφύπνιση είναι το αποτέλεσμα της συνάντησης του θηλυκού με το αρσενικό".

Πρελούδιο
O χορός ξεκινά εν μέσω κεραυνών και αστραπών μιας καλοκαιρινής καταιγίδας. Ο ηλεκτρισμός είναι μια μορφή ζωής, μπορεί όμως να προκαλέσει και τον θάνατο. Είναι το φυσικό μέσο της Καραμπός: η προσωποποίηση της ενέργειας που κάνει τις εποχές να εναλλάσσονται και το σύμπαν να περιστρέφεται. Η Καραμπός, κέντρο και μαύρη τρύπα, θανατηφόρα και ζωογόνος, προξενεί τον φόβο και απαιτεί την κατανόησή μας.

Πρώτη Πράξη
Στην καρδιά του καλοκαιριού, τα παιδιά καταφτάνουν για να γιορτάσουν τα γενέθλια της Αυγής. Τo όνομα δεν είναι τυχαίο. Είναι το φως που λάμπει στην αρχή της μέρας της ζωής.
Τα παιδιά παίζουν ανενόχλητα, μεθυσμένα από τη χαρά του καλοκαιριού. Κάποιες φορές υπερβαίνουν τα όριά τους και γίνονται ολοένα και πιο άγρια. Μέσα από την εμπειρία συνδέονται με το χάος, την ομορφιά και τη βία της ζωής. Ο Ποθητός, ένα αγόρι που φτάνει αργοπορημένο κρατώντας στα χέρια του το βελουδένιο λαγουδάκι του, δέχεται εκφοβισμό από τα άλλα παιδιά, αλλά η Αυγή τον σώζει και γίνεται φίλη του. Στην κορύφωση της νεανικής τους γιορτής, εμφανίζεται η Καραμπός φέροντας μαζί της την πλήρη έκταση της δύναμης του θανάτου, μαραμένη και ψυχρή. Η Αυγή σκοντάφτει κατά λάθος και αγγίζει την Καραμπός. Με μια θανάσιμη σπίθα, η δύναμη της Καραμπός –σαν αστραπή που βρίσκει έναν αγωγό– γειώνεται. Η Αυγή σωριάζεται νεκρή στο έδαφος. Τα παιδιά, η φύση, τα πάντα μαραίνονται, πεθαίνουν ή αποκοιμιούνται. Το καλοκαίρι γίνεται φθινόπωρο και χειμώνας. Η αθωότητα θα χαθεί αναπόφευκτα, για να αντικατασταθεί από το βίωμα. Καθώς το χιόνι πέφτει, η Καραμπός περιποιείται το χειμωνιάτικο τοπίο της, θέτοντας τις βάσεις για μια νέα γενιά. Η υπόσχεση του ένυπνου κήπου υπό τη νυχτερινή εξουσία της σελήνης.

Δεύτερη Πράξη
Η Καραμπός αποσύρεται όταν η άνοιξη αρχίζει να λιώνει τους πάγους. Τα παιχνίδια της παιδικής ηλικίας που χάθηκαν στον χιονιά αφυπνίζονται σε μια νέα πραγματικότητα, σ’ ένα άλλο επίπεδο νοήματος, μια νέα ζωή. Ο Ποθητός, άντρας πια, στο απόγειο της ομορφιάς του, καταφτάνει και ανακαλύπτει την Αυγή, που έχει γίνει πια ολόκληρη γυναίκα, να κοιμάται στο χιόνι. Γεμάτος δροσερή επιθυμία και οδηγούμενος από μια δύναμη που δεν την καταλαβαίνει, προσπαθεί αδέξια να τη φιλήσει, γεγονός που την αναστατώνει πολύ. Εκείνη είναι ο εαυτός της, ξεχωριστή και ακέραια, και αυτός πρέπει να την κερδίσει, χωρίς να θεωρήσει τίποτα δεδομένο, και να την ξυπνήσει γλυκά από το όνειρο. Είναι τόσο το πεπρωμένο τους όσο και καθήκον τους να κατανοήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό, ο ένας τον άλλον, και μαζί να ενώσουν το σκοτάδι με το φως, το αρσενικό με το θηλυκό. Να αφυπνιστούν έναντι της ηδονής και του πόνου, της ζωής και του θανάτου.