Η αναγνώριση

Μια γυναίκα περιμένει κάθε Πέμπτη απόγευμα έναν άντρα. Ξαφνικά την καλούν για αναγνώριση. Αναγνωρίζει τα σημάδια ενός ανεκπλήρωτου έρωτα. Αναγνωρίζει την ιστορία της ζωής της.

«Τι θα πει θα σε σκέφτομαι πάντα»; «Τι άλλο από το θα σε αδικώ ισόβια;»

Η ευγένεια της ποίησης συναντιέται σε ένα τρυφερό ραντεβού με την καθημερινότητα. Μια ερωτική ιστορία σαν κι αυτές που περνούν πάνω από τις ζωές και τις σαρώνουν. Τις αφήνουν γυμνές και έρημες.

«Πρέπει να είναι χειμώνας, για να μπορώ να φανταστώ μιαν Άνοιξη».