Περσεφόνη

Η Δήμητρα που κρύβει τα σπέρματα, από τον αδελφό της Δία γέννησε την Κόρη που όταν την έκλεψε ο Άδης απέκτησε όνομα και ονομάστηκε Περσεφόνη (Περσεφάττα Πτέρσις-εφάπτω- ρίχνω τη καταστροφή). Πράγματι, η απαγωγή της έφερε την καταστροφή στη γη, γιατί ο πόνος της μάνας της τη ξέρανε. Φεύγοντας από την αγκαλιά της μητέρας της θα γνωρίσει τον έρωτα του Άδη και θα διχαστεί ανάμεσα σε δύο κόσμους. Είναι μια συμβολική αναπαράσταση της περιπέτειας της εσωτερικής ζωής που για να γνωρίσει, θα βυθιστεί στο πένθος ώστε να μπορέσει κατόπιν να ανθοφορήσει. Καθρεφτίζει τη δύναμη της αλλαγής καθώς οι άνθρωποι δε θα μπορέσουν να βιώσουν τις αλλαγές των εποχών αν δεν πενθήσουν, μόνο έτσι θα αποκτήσουν παρελθόν και το παρελθόν είναι αναπόσπαστο μέρος του κόσμου. Θυμόμαστε την αρχή μας και επαναπροσδιορίσουμε την σχέση με τη φύση μέσα από το δράμα που εκτυλίσσεται μια μέρα όπου η Περσεφόνη καλείται να κατεβεί στον Άδη.