Άμλετ

«Δεν ξέρω. Δεν ξέρω γιατί είμαι ακόμα εδώ. Γιατί στέκομαι και λέω ότι έχω κάτι να κάνω. Γιατί δεν το έχω ήδη κάνει. Ο γενναίος, πρέπει να έχει μια θάλασσα λόγους για να κινηθεί, αλλά και να ρίχνεται στη μάχη προτού χυθεί έστω και μια σταγόνα από την τιμή του. Από ‘δω και πέρα, η σκέψη μου θα είναι αίμα. Αλλιώς δε θα ‘ναι τίποτα.» William Shakespeare / Άμλετ

Η ιστορία είναι η αρχή. Ο Άμλετ, πρίγκηπας της Δανίας, αποφασίζει να εκδικηθεί το θείο του Κλαύδιο. Για το θάνατο του πατέρα του. Για το γάμο του, με τη μητέρα του. Σε μια χώρα αναστατωμένη. Ένας άνθρωπος επιλέγει να αλλάξει τον κόσμο που τον περιβάλλει. Έναν κόσμο που είναι πια «ένας κήπος παρατημένος, με αγριόφυτα, με σπέρματα χυδαία που τον πνίγουν βλασταίνοντας παντού ξεδιάντροπα». Μετά είναι η εποχή. Η πολιτική και κοινωνική συνείδηση έχει γίνει επιταγή. Η υπαρξιακή αγωνία, καθημερινή συζήτηση. Κάθε εποχή έχει τους δικούς της Άμλετ. Κάθε στιγμή κάποιος 'Αμλετ στέκεται σαστισμένος στη μέση του παρατημένου κήπου. Τέλος, είναι τα λόγια. Τα λόγια του Σαίξπηρ στέκονται μάρτυρες της ανθρώπινης ιστορίας. Η ατέρμονη αγάπη και ο αναπόφευκτος θάνατος, η ζωή που ψάχνεις και το τέλος που σε προλαβαίνει. «Μια ευτυχία χτικιασμένη από πόνο». Πόσο δύσκολο είναι να είσαι. Πόσο δύσκολο να μην είσαι.